ابوتراب عاشوری ( ۱۳۱۲–۱۳۵۷ خورشیدی ) فرزند عباس، روحانی پیشتاز مبارزان بوشهر علیه حکومت پهلوی بود. وی زادهٔ روستای حیدری از توابع شهرستان دشتی استان بوشهر می باشد که ۱۳ آذر ۱۳۵۷ خورشیدی به دست حکومت پهلوی کشته شد. پدر وی نیز روحانی و واعظ متنفذ در تنگستان بود.
... [مشاهده متن کامل]
وی تحصیلات حوزوی را از سال ۱۳۳۱ بمدت ۶ سال در نجف و جهت تکمیل تحصیلات از سال ۱۳۳۹ در قم از دوزدوزانی و ستوده بهره برد و تا دروس رسائل و مکاسب ادامه داد و جهت تبلیغات مذهبی به بوشهر آمد و به فعالیت علیه حکومت پهلوی پرداخت و در سال ۱۳۵۷ خورشیدی مورد تعرض مأموران پهلوی قرار گرفت و سرانجام در همین سال به ضرب شش گلوله کشته شد. پیکر وی به شهر چغادک ( که آنزمان روستایی در نزدیک بوشهر بود ) منتقل و در حسینیه ای که خود وی بنیان نهاده بود به خاک سپرده شد.
عاشوری در نجف با اشخاصی مانند موسی صدر، سید مصطفی خمینی، علی حجتی کرمانی، احمد کافی و مروارید همدرس بود که پس از بازگشت از نجف نیز ارتباط خود را با بعضی از آن ها حفظ کرد.
وی نمایندگی مراجع تقلیدی چون حکیم، خوئی و شاهرودی را برای اخذ وجوهات شرعی به عهده داشت.
وی مبارزات سیاسی خود را از سال ۱۳۴۱ هم زمان با نهضت اسلامی آغاز کرد و توسط دستگاه امنیتی پهلوی ( ساواک ) تحت نظر بوده و به دفعات مختلف احضار و بازجویی می شد. عاشوری در قم تحصیلات عالی ( درس خارج ) خود را ادامه نداد و جهت تبلیغات مذهبی به بوشهر آمد و به فعالیت علیه حکومت پهلوی پرداخت. با روحانیونی همچون یزدی در کنگان، سید حسن طاهری خرم آبادی در گناوه و آذری قمی در برازجان که همگی این سه نفر در سال ۱۳۵۰ به استان تبعید شده بودند دیدارهای مکرر داشت.
با افزایش مبارزات مردم استان بوشهر علیه حکومت پهلوی در سال ۱۳۵۷ عاشوری نیز با هدایت و رهبری این مبارزات در بوشهر، باعث شد که ساواک و شهربانی بوشهر به دنبال راه چاره ای برای خاموش کردن این تحرکات باشند و منشأ فعالیت های ضد حکومتی در بوشهر را از بین ببرند.
به همین خاطر تصمیم به برخورد قاطع با عاشوری گرفتند. ابتدا او را در ۱۸ آبان ۵۷ به شورای تأمین استان دعوت کردند و تذکرات شدیدی برای خودداری از سخنرانی های تحریک آمیز و فعالیت های ضد ملی به وی دادند اما وی برنامه های تبلیغی سیاسی خود را ادامه می داد.
حدود ساعت دو بعد از ظهر روز ۱۳ آذر ۱۳۵۷ ( مصادف با سوم محرم ) عوامل رژیم به محل اقامت وی آمده و در حالی که مشغول وضو بوده با شش گلوله به سینه اش او را از پای درآورند.
... [مشاهده متن کامل]
وی تحصیلات حوزوی را از سال ۱۳۳۱ بمدت ۶ سال در نجف و جهت تکمیل تحصیلات از سال ۱۳۳۹ در قم از دوزدوزانی و ستوده بهره برد و تا دروس رسائل و مکاسب ادامه داد و جهت تبلیغات مذهبی به بوشهر آمد و به فعالیت علیه حکومت پهلوی پرداخت و در سال ۱۳۵۷ خورشیدی مورد تعرض مأموران پهلوی قرار گرفت و سرانجام در همین سال به ضرب شش گلوله کشته شد. پیکر وی به شهر چغادک ( که آنزمان روستایی در نزدیک بوشهر بود ) منتقل و در حسینیه ای که خود وی بنیان نهاده بود به خاک سپرده شد.
عاشوری در نجف با اشخاصی مانند موسی صدر، سید مصطفی خمینی، علی حجتی کرمانی، احمد کافی و مروارید همدرس بود که پس از بازگشت از نجف نیز ارتباط خود را با بعضی از آن ها حفظ کرد.
وی نمایندگی مراجع تقلیدی چون حکیم، خوئی و شاهرودی را برای اخذ وجوهات شرعی به عهده داشت.
وی مبارزات سیاسی خود را از سال ۱۳۴۱ هم زمان با نهضت اسلامی آغاز کرد و توسط دستگاه امنیتی پهلوی ( ساواک ) تحت نظر بوده و به دفعات مختلف احضار و بازجویی می شد. عاشوری در قم تحصیلات عالی ( درس خارج ) خود را ادامه نداد و جهت تبلیغات مذهبی به بوشهر آمد و به فعالیت علیه حکومت پهلوی پرداخت. با روحانیونی همچون یزدی در کنگان، سید حسن طاهری خرم آبادی در گناوه و آذری قمی در برازجان که همگی این سه نفر در سال ۱۳۵۰ به استان تبعید شده بودند دیدارهای مکرر داشت.
با افزایش مبارزات مردم استان بوشهر علیه حکومت پهلوی در سال ۱۳۵۷ عاشوری نیز با هدایت و رهبری این مبارزات در بوشهر، باعث شد که ساواک و شهربانی بوشهر به دنبال راه چاره ای برای خاموش کردن این تحرکات باشند و منشأ فعالیت های ضد حکومتی در بوشهر را از بین ببرند.
به همین خاطر تصمیم به برخورد قاطع با عاشوری گرفتند. ابتدا او را در ۱۸ آبان ۵۷ به شورای تأمین استان دعوت کردند و تذکرات شدیدی برای خودداری از سخنرانی های تحریک آمیز و فعالیت های ضد ملی به وی دادند اما وی برنامه های تبلیغی سیاسی خود را ادامه می داد.
حدود ساعت دو بعد از ظهر روز ۱۳ آذر ۱۳۵۷ ( مصادف با سوم محرم ) عوامل رژیم به محل اقامت وی آمده و در حالی که مشغول وضو بوده با شش گلوله به سینه اش او را از پای درآورند.
