ابوتاشفین دوم. [ اَ ن ِ دُوْ وُ ] ( اِخ ) نهمین از بنی زیان. عبدالرحمن ابوتاشفین بن ابی حمو موسی ثانی. مولد او به سال 772 هَ. ق. در ندرومه. هنگام کودکی در کنف تربیت جد خود بود و در جوانی بدربار تلمسان بسر میبرد. پدر او ولایت عهد خویش بوی گذاشت لکن او با دسائسی چند پدر را محبوس و فرمان قتل وی داد و خود بدان وقت در جبال با برادران در جنگ بود وقتی شنید که پدرش از حبس رهائی یافته و به پایتخت برمی گردد جنگ را ترک گفت و متوجه تلمسان شد و ابوحمود در مسجد بزرگ تلمسان پنهان گشت لکن کسان ابوتاشفین او را بیافتند و نزد پسر بردند و او صورةً تاج و تخت را به پسر گذاشت به سال 788 و خواستار زیارت خانه شد و بکشتی بنشست ، تا باسکندریه و از آنجا بمکه رود ولی در بجایه فرود آمد و در رجب سال 790 با سپاهی متوجه تلمسان شد و ابوتاشفین بپادشاه فاس ملتجی گشت و پس از یک سال با جیشی از مرینی ها به تلمسان آمد و در غره ذی حجه 791 جنگ میان پدر و پسر درپیوست و ابوحمو در جنگ کشته شد و حکومت ابوتاشفین بیش از سه سال و نیم دوام نیافت وخود در 795 هَ. ق. درگذشت. او تابع مرینیان بود.
