ابوتاشفین اول. [ اَ ن ِ اَوْ وَ ] ( اِخ ) عبدالرحمن پسر موسی اول. پنجمین پادشاه سلسله بنی زیان به تلمسان. در بیست وپنج سالگی به سال 718 هَ. ق. پس از قتل پدر امارت یافت و در اول امر همه کسان خویش را که ممکن بود درتاج و تخت طمع ورزند به اندلس نفی کرد و یکی از غلامان مسیحی خود را از مردم کاطلان بوزارت برگزید و این غلام که موسوم به هلال شد ازمّه امور ملک به دست گرفت و ابوتاشفین موسی بن علی سردار مشهور خود را بسعایت این غلام بزندان درافکند و خود بیشتر بکامرانی و عشرت گرائید معهذا بعض ابنیه و آثار در تلمسان ازو برجای است از جمله : مدرسه تاشفینیه و کاهریزی بزرگ. موسی بن علی سردار بار دیگر نزد او تقرب یافت و چندین کرّت با امرای حفصی و بنی مرین جنگ ها داد و در آخر ابوالحسن مرینی پس از دو سال محاصره شهر تلمسان را تسخیر کرد و ابوتاشفین با پسر و سردار وی موسی در آن جنگ کشته شدند در سنه 749. و ابن بطوطه رحاله معروف آنگاه که به سال 725 به تلمسان رفته ذکر او آورده است.
