ابوبکر زبیدی. [ اَ بو ب َ رِ زَ ] ( اِخ ) محمدبن حسن بن عبداﷲ یا مدحج زبیدی اندلسی اشبیلی. از علمای لغت و نحو. شاگرد ابی علی قالی. مستنصر خلیفه اندلس تعلیم پسر خویش هشام مؤید باﷲ رابدو گذاشت و هشام از وی تربیت نیکو یافت. سپس قضای اشبیلیه بدو دادند. و او را اندوخته فراوان بود. اوراست : کتاب مختصرالعین و کتاب طبقات النحاة و کتب دیگری در فنون دیگر ادب. به سال 379 هَ. ق. درگذشت.
