ابوبکر رازی

لغت نامه دهخدا

ابوبکر رازی. [ اَبو ب َ رِ ] ( اِخ ) احمدبن علی جصاص. فقیه حنفی. مولداو شهر ری. به سال 325 هَ. ق. به بغداد شد و سپس مدتی در اهواز و چندی در نیشابور اقامت گزید و در سنه 344 کرت دیگر به بغداد رفت و تا آخر عمر در آنجا تدریس میکرد و در شصت وپنج سالگی بدانجا درگذشت و ابوبکر خوارزمی یکی از اصحاب او گاه وفات وی به بغداد بود. او راست : شرح ادب القاضی ابوبکر خصاف. شرح الجامعالصغیر. شرح الجامعالکبیر. شرح الاسماءالحسنی. کتاب فی اصول الفقه. کتاب احکام القرآن علی مذهب اهل العراق.

ابوبکر رازی. [ اَ بو ب َ رِ ] ( اِخ ) رجوع به محمدبن زکریای رازی شود.

فرهنگ فارسی

فقیه حنفی

پیشنهاد کاربران

بابا نوین رازی:ابوبکر رازی ( ؛محمدبن زکریا )
اثرها:
حاوی:گنجایش.
طب روحانی:پزشکروان.
" السیره الفلسفیه":" روش فرزانش "
" پزشکروان " با" روانپزشکی" فرق دارد .

بپرس