ابوبکر بیهقی. [ اَ بو ب َ رِ ب َ هََ ] ( اِخ ) احمدبن حسین بن علی بن عبداﷲبن موسی بیهقی خسروگردی ، معروف به امام بیهقی. حافظ و محدث و فقیه شافعی ، از کبار اصحاب حاکم ابی عبداﷲبن بیع در حدیث و شاگرد ابوالفتح ناصربن محمد عمری مروزی درفقه. او در طلب حدیث بیشتر از اصقاع مسلمانی را بپیمود و در آخر بدعوت اهل نشابور در نیشابور متوطن گشت و هم بدانجا درگذشت. مولد او بخسروگرد384 هَ. ق. ووفات به نیشابور در سنه 458 هَ. ق. او راست : کتاب سنن الکبیر. کتاب سنن الصغیر. کتاب دلائل النبوّة. کتاب السنن و الاَّثار. کتاب شعب الایمان. کتاب مناقب الشافعی. کتاب مناقب احمدبن حنبل و کتاب اثبات عذاب القبر.
