ابوالوضی

لغت نامه دهخدا

ابوالوضی. [ اَ بُل ْ وَ ضی ی ] ( ع اِ مرکب ) ماه. قمر. ( مهذب الاسماء ). || چراغ. سراج. ( المرصع ).

ابوالوضی.[ اَ بُل ْ وَ ضی ی ] ( اِخ ) عبادبن نسیب. محدث است.

ابوالوضی ٔ. [ اَ بُل ْ وَ ] ( اِخ ) محدث است. او از شعبی و از او شریک روایت کند.

پیشنهاد کاربران

بپرس