ابوالمَکارِم زَنجانی، محمّد (زنجان ۱۲۵۵ـ۱۳۳۰ق)
عالم دینی و شاعر ایرانی. در ۱۲۷۸ق به نجف رفت و از محضر علمایی چون شیخ مرتضی انصاری و حسین کوه کمری بهره جست. در ۱۲۸۸ق به زنجان بازگشت و چندی بعد حج گزارد. در ۱۲۹۲ق مرجعیت دینی در زنجان به او رسید. به زبان های فارسی و عربی شعر می سرود و در خوشنویسی نیز دست داشت. از آثارش: التحیةالمبارکه در احکام سلام؛ سوانح سفر حجاز به نظم و نثر؛ شرح دعای کمیل؛ لطایف الکلام؛ معارج الرّضوان؛ رسالۀ ردّالشمس؛ صبح صادق به فارسی؛ مفتاح الظّفر؛ رسالۀ حرمةالخمر.
عالم دینی و شاعر ایرانی. در ۱۲۷۸ق به نجف رفت و از محضر علمایی چون شیخ مرتضی انصاری و حسین کوه کمری بهره جست. در ۱۲۸۸ق به زنجان بازگشت و چندی بعد حج گزارد. در ۱۲۹۲ق مرجعیت دینی در زنجان به او رسید. به زبان های فارسی و عربی شعر می سرود و در خوشنویسی نیز دست داشت. از آثارش: التحیةالمبارکه در احکام سلام؛ سوانح سفر حجاز به نظم و نثر؛ شرح دعای کمیل؛ لطایف الکلام؛ معارج الرّضوان؛ رسالۀ ردّالشمس؛ صبح صادق به فارسی؛ مفتاح الظّفر؛ رسالۀ حرمةالخمر.