ابوالقاسم گرجی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابوالقاسم گرجی (۱۳۸۰-۱۳۸۹ش) فقیه، مجتهد، نویسنده، از محققان برجسته فقه و حقوق و همچنین استاد تمام دانشکده فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران.
« دکتر ابولقاسم گرجی» در سال ۱۳۰۰ ش در تهران به دنیا آمد. در شش سالگی راهی مکتب خانه شد و در ۱۳ سالگی تحصیلات حوزوی را آغاز کرد.او ۲۳ ساله بود که برای تحصیل در فقه و اصول به نجف اشرف رفت. در نجف نزد استادان به نامی تلمّذ کرد که از آن جمله می توان از آقایان محمد حسین بروجردی ، محمدرضا تنکابنی ، محمد کاظمینی و آیت الله خویی نام برد.سی سال از زندگی اش سپری شده بود که از نجف به تهران بازگشت و به تدریس در سطوح عالیه و خارج فقه و اصول پرداخت.از سال ۱۳۳۲ ش، تحصیل در فقه و مبانی حقوق اسلامی در دانشکده الهیات دانشگاه تهران را آغاز کرد. از ۱۳۳۵ ش تحصیل در دوره دکترای فلسفه و حکمت اسلامی را آغاز نمود و از همان زمان نیز در همان دانشکده به تدریس پرداخت. پس از آن نیز به تدریس دوره دکتری حقوق خصوصی و حقوق جزا در دانشگاه تهران مشغول شد.ایشان بی تردید یکی از افتخارات دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بود. بیش از بیست کتاب و صد مقاله از خود بر جای گذاشت و آن گاه به دیار باقی پای نهاد. از کتابهای بیست گانه اش، دو کتاب به عنوان کتاب سال انتخاب شدند.
آثار علمی
۱ تاریخ فقه و فقهاء۲- شیخ انصاری و شک در مقتضی ۳- ادوار اصول الفقه ۴- نگاهی به تحول علم اصول ۵- تحریر اصول الفقه ۶- تحریر الروضه فی شرح اللمعه ۷ سید مرتضی در علم اصول فقه ۵- تصحیح جلد اول و دوم کتاب« تفسیر جوامع الجامع» طبرسی( برگزیده کتاب سال) ۶- ترجمه و تلخیص کتاب« عدة الاصول».
امتیازات علمی
در دوران تدریس به عنوان استاد نمونه، استاد ممتاز، پژوهشگر برجسته دانشگاه و پژوهشگر نمونه کشور شناخته شد و نشان درجه یک دانش را نیز از دست رئیس جمهور دریافت کرد.در مراسم مشترک فرهنگستان ها به عنوان چهره برگزیده فرهنگستان علوم ایران انتخاب شد و یکبار نیز جایزه جشنواره بین المللی خوارزمی را از آن خود کرد.به رغم اینکه کوهی از علم و دانش را بر شانه های فکر و اندیشه خویش حمل می کرد، از تکبر و نخوت هیچ نصیبی نداشت. شاگردان بسیار پرورد و تحقیقات فراوان کرد. علاوه بر تدریس، مجری و محقق تعداد زیادی از طرحهای پژوهشی دانشگاه تهران بود. علم و حلم را توأمان داشت. در کنار فضل و دانشش، به زیور ادب و اخلاق نیز آراسته بود.
برخی از فضایل ایشان
...

[ویکی شیعه] ابوالقاسم گُرجی (۱۳۰۰-۱۳۸۹ش) فقیه، مجتهد، نویسنده، محققِ فقه و حقوق و استاد دانشگاه تهران. گُرجی نزد استادانی از جمله محمدرضا تنکابنی، سید عبدالهادی شیرازی، محمدحسین کاشف الغطاء شاگردی کرد. وی همچنین از شاگردان سیدابوالقاسم خویی بود و از او اجازه اجتهاد دریافت کرد.
مناصب وی در دانشگاه تهران، مدیریت دانشکده فقه و مبانی حقوق اسلامی و دانشکده فلسفه و حکمت اسلامی و نیز ریاست بر این دانشگاه بوده است. گرجی نویسنده ای فعال بوده و آثار فراوانی از او بر جای مانده است. وی در سال ۱۳۸۱ش چهره ماندگار علوم انسانی شناخته شد.
ابوالقاسم گرجی در دوم فروردینِ ۱۳۰۰ش، در تهران به دنیا آمد. پدرش محمدحسن گرجی، از کاسبان بازار تهران و فردی متدین بود و همچون بیشتر متدینانِ آن دوره، به مدارس تازه تأسیس شده اعتماد نداشت. به همین جهت ابوالقاسم را به مکتبخانه فرستاد.

پیشنهاد کاربران

ابوالقاسم گرجی ( زاده ۲ فروردین ۱۳٠۰ – درگذشته ۷ اسفند ۱۳۸۹ ) استاد ممتاز دانشگاه تهران، فقیه و حقوقدان، دانش آموخته فلسفه و حکمت اسلامی از دانشکده الهیات، نوزدهمین رئیس دانشگاه تهران و چهره ماندگار ایران در دومین همایش چهره های ماندگار سال ۱۳۸۱ بود. گرجی از اعضای پیوسته فرهنگستان علوم بود. او همین طور دارنده نشان درجه یک دانش و برنده سه دوره جایزه کتاب سال و یک دوره شایسته تقدیر، بوده است.
...
[مشاهده متن کامل]

ابوالقاسم گرجی در سال ۱۳۰۰ و در تهران متولد شد. پس از تحصیلات ابتدایی، به تحصیل علوم حوزوی و یادگیری دروسی چون صرف، نحو، معانی و بیان، منطق، فقه و اصول ( در دو مقطع: سطح و خارج ) و فلسفه پرداخت. معروف ترین استادان وی عبارتند از محمد قصیر، محمدحسین بروجردی، محمدعلی شاه آبادی، ابراهیم امام زاده زیدی و محمدرضا تنکابنی.
در مدت تحصیل در تهران، بنا بر روش حوزه های علمیه مبنی بر تدریس هنگام تحصیل، به تدریس ادبیات عرب، منطق و کتب مقدماتی فقه و اصول می پرداخت. در حدود سال ۱۳۲۲، به تشویق محمدرضا تنکابنی، برای ادامه تحصیل به اتفاق میرزا علی فلسفی عازم نجف اشرف شد. استادان وی در نجف سید ابوالقاسم خویی، شیخ محمدعلی کاظمینی، سید عبدالهادی شیرازی، محمدکاظم شیرازی و دیگران بوده اند. در این میان، بیشترین بهره را از محضر درس سید ابوالقاسم خویی برد و بیش از یک دوره خارج اصول و به موازات آن، خارج فقه در درس او شرکت داشت.
او در نجف نیز به موازات تحصیل، به تدریس کتاب های رسائل، مکاسب و کفایه اشتغال داشت. در سال ۱۳۳۰، با گرفتن گواهی اجتهاد از برخی از مراجع بزرگ، به تهران مراجعت کرد. در آغاز ورود به تهران، به درخواست تعدادی از فضلا، به تدریس رسائل و مکاسب شیخ انصاری و کفایه آخوند خراسانی و بعد به تدریس خارج پرداخت و در سال ۱۳۳۲ پس از کسب مدارک مقدماتی، برای تحصیل به دانشکده الهیات و معارف اسلامی وارد شد. در سال ۱۳۳۵، دوره لیسانس منقول و در سال ۱۳۳۸ دوره دکترای فلسفه و حکمت اسلامی را به پایان رساند و در سال ۱۳۴۲، پایان نامه دکترا را با درجه ممتاز گذراند.
گرجی در سال ۱۳۳۲ به تدریس در دبیرستان ها و در سال ۱۳۳۸ به تدریس ادبیات عرب و بالاخره اصول و فقه در دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشغول شد. در آغاز به عنوان دبیری و از سال ۱۳۴۲ به عناوین دانشگاهی و پس از چند سال به رتبه استادی رسید. در بین سال های ۱۳۴۷–۱۳۴۳ در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، به تدریس ادبیات عرب و در دانشکده الهیات دانشگاه تهران به تدریس اصول و فقه پرداخت. از سال ۱۳۴۸ در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران به تدریس حقوق اسلامی مشغول بود. پس از مدتی رسماً به دانشکده حقوق و علوم سیاسی منتقل شد. او با دانشگاه علوم و تحقیقات نیز همکاری داشته است.

ابوالقاسم گرجیابوالقاسم گرجیابوالقاسم گرجی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/ابوالقاسم_گرجی

بپرس