ابوالقاسم تنوخی

[ویکی فقه] تَنوخی، ابوالقاسم علی بن محمد (۲۷۸-۳۴۲ق/۸۹۲-۹۵۳م)، قاضی بزرگ، شاعر ، محدث ، متکلم و پدر محسِّن تنوخی می باشد.
نسبت وی را به عمرو بن فهم، از ملوک قدیم تنوخ رسانده اند. خود نیز در قصیـده ای به تنـوخ و قـومش ــ قضاعـه ــ بالیـده است.
کودکی
وی در زادگاه خود، انطاکیه پرورش یافت. در ۲۸۷ق که خلیفه معتضد به آن شهر رفت علی، کودک مکتبی بود. در آن زمان خلیفه خواست دیوار شهر را ویران کند و وساطت پیران شهر نیز بی اثر ماند؛ آن گاه پدر ابوالقاسم که مردی محتشم و سخن دان بود، چنان به شیوایی سخن گفت که خلیفه گریست و از آن کار دست بداشت.
اساتید
تنوخی در ۳۰۶ق/۹۱۸م به بغداد رفت و همان جا به ادامۀ تحصیل پرداخت و از کسانی چون حسن بن احمد کرمانی ، احمد بن خلید حلبی ، انس بن سالم خولانی و فضل بن محمد عطار انطاکی حدیث شنید.
مدارج علمی
...