ابوالفضل ساوِجی، محمّد (ساوه ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۲ق)
ادیب، شاعر، خوشنویس و پزشک ایرانی عهد ناصری. علوم متداول روزگار خود چون طب، حکمت، ریاضی، ادبیات و هنر خوشنویسی را نزد پدرش میرزافضل الله در تهران فرا گرفت. در جوانی یکی از چهار نفر اصلی بود که برای تألیف و تدوین نامۀ دانشوران ناصری برگزیده شد، چنان که بیشتر مطالب دو جلد نخست این دانشنامه تألیف و ترجمۀ اوست. پزشک خانوادگی برخی شاهزادگان و اشراف عهد ناصری بود و از خزانۀ دولتی مستمری دریافت می کرد. از استادان خط، به ویژه نستعلیق، شکستۀ نستعلیق، شکسته تعلیق و نسخ، بود و آثار تألیفی و کتیبه های بسیاری از بناهای عهد ناصری به خط اوست که کتیبه های آستانۀ حضرت عبدالعظیم و قنات ناصری قم از آن جمله است. از دیگر آثارش: دیوان شعر؛ چند رساله در پزشکی و ریاضی که به چاپ نرسیده است.
ادیب، شاعر، خوشنویس و پزشک ایرانی عهد ناصری. علوم متداول روزگار خود چون طب، حکمت، ریاضی، ادبیات و هنر خوشنویسی را نزد پدرش میرزافضل الله در تهران فرا گرفت. در جوانی یکی از چهار نفر اصلی بود که برای تألیف و تدوین نامۀ دانشوران ناصری برگزیده شد، چنان که بیشتر مطالب دو جلد نخست این دانشنامه تألیف و ترجمۀ اوست. پزشک خانوادگی برخی شاهزادگان و اشراف عهد ناصری بود و از خزانۀ دولتی مستمری دریافت می کرد. از استادان خط، به ویژه نستعلیق، شکستۀ نستعلیق، شکسته تعلیق و نسخ، بود و آثار تألیفی و کتیبه های بسیاری از بناهای عهد ناصری به خط اوست که کتیبه های آستانۀ حضرت عبدالعظیم و قنات ناصری قم از آن جمله است. از دیگر آثارش: دیوان شعر؛ چند رساله در پزشکی و ریاضی که به چاپ نرسیده است.