ابوالعبره

لغت نامه دهخدا

( ابوالعبرة ) ابوالعبرة. [ اَ بُل ْ ع َ ب َ رَ ] ( ع ص مرکب ) ابوعَبَره. ابوالعَبَر. بیهوده گوی. فسوس کننده. ( منتهی الأرب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس