ابوالطیف ابن غلبون

[ویکی فقه] اِبْن ِ غَلْبون ، ابوالطیب عبدالمنعم بن عبدالله بن غلبون بن مبارک (۱۲ رجب ۳۰۹-۷ جمادی الاول ۳۸۹ق /۱۶ نوامبر ۹۲۰-۲۶ آوریل ۹۹۹م )، مقری و محدث شافعی مصری می باشد .
وی در حلب زاده شد، در مصر سکنی گزید و همان جا درگذشت .
اساتید
ابن غلبون در قرائت از استادانی مانند ابراهیم بن عبدالرزاق ، محمد بن جعفر فریابی و ابن خالویه بهره برد و از عبیدالله بن حسین انطاکی ، عدی بن احمد بن عبدالباقی اذنی و احمد بن محمد بن عماره دمشقی حدیث شنید. ابن سوار به خطا محمد بن سنان شیزری معروف به ابن سرج (ه م ) را از مشایخ او شمرده است .
شاگردان
ابن غلبون بعدها خود در این دو رشته به تدریس پرداخت . برخی از شاگردان وی در قرائت عبارت بودند از: فرزندش ابوالحسن طاهر، مکی بن ابی طالب قیسی ، ابوعمر طلمنکی ، احمد بن نفیس و مقدسی جغرافی دان مشهور. در حدیث نیز کسانی همچون عبیدالله بن احمد بن سخت رقّی ، احمد بن ابراهیم بن کامل صوری ، محمد بن جعفر میماسی و حسن بن اسماعیل ضراب از وی بهره برده اند.
وسعت علم و آگاهی
...