ابوالطفیل
لغت نامه دهخدا
ابوالطفیل. [ اَ بُطْ طُ ف َ ] ( اِخ ) الاحمسی. شبیل بن عوف بن ابی حیّه. او بزمان جاهلیّت درک صحبت رسول صلوات اﷲ علیه کرد و بزهد معروف است و از عمربن الخطاب و زیدبن ارقم حدیث کند.
ابوالطفیل. [ اَ بُطْ طُ ف َ ] ( اِخ ) حارث بن شبیل بجلی. محدّث و ثقه است.
ابوالطفیل. [ اَ بُطْ طُ ف َ ]( اِخ ) شبیل بن عوف. رجوع به ابوالطفیل الاحمسی شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید