ابوالصلاح حَلَبی، تقی بن نجم الدّین (حلب ۳۷۴ـ ۴۴۷ق)
فقیه، محدث و متکلم امامی. شاگرد و پیرو سیدمرتضی، و شیخ طوسی دیگر استاد او بود. در علوم مختلف تبحر داشت. در روایت مورد وثوق است. محقق حلی دربارۀ حکمِ به کراهت نماز خواندن روبه روی درِ باز، فقط به فتوای او استناد کرد و او را از بزرگانی خواند که می توان از آنان پیروی کرد. وجوب خمس در ارث، هدیه و بخشش و وجوب عینی اجتهاد از آرای معروف اوست. ابن برّاج، عبدالرحمان رازی، ابی ربیعه خشاب، ابوالحسن ثابت بن اسلم حلبی، قاضی عبدالعزیز بن ابی کامل طرابلسی، الداعی و ابومحمد حبشی از شاگردان ابوالصلاح بودند. مراد فقیهان از «حلبی» یا «تقی» اوست. معروف ترین کتابش الکافی فی الفقه/الکافی فی التکلیف است.
فقیه، محدث و متکلم امامی. شاگرد و پیرو سیدمرتضی، و شیخ طوسی دیگر استاد او بود. در علوم مختلف تبحر داشت. در روایت مورد وثوق است. محقق حلی دربارۀ حکمِ به کراهت نماز خواندن روبه روی درِ باز، فقط به فتوای او استناد کرد و او را از بزرگانی خواند که می توان از آنان پیروی کرد. وجوب خمس در ارث، هدیه و بخشش و وجوب عینی اجتهاد از آرای معروف اوست. ابن برّاج، عبدالرحمان رازی، ابی ربیعه خشاب، ابوالحسن ثابت بن اسلم حلبی، قاضی عبدالعزیز بن ابی کامل طرابلسی، الداعی و ابومحمد حبشی از شاگردان ابوالصلاح بودند. مراد فقیهان از «حلبی» یا «تقی» اوست. معروف ترین کتابش الکافی فی الفقه/الکافی فی التکلیف است.