ابوالصقر
لغت نامه دهخدا
ابوالصقر. [ اَ بُص ْ ص َ ] ( اِخ ) اسماعیل بن بلبل کاتب. او به عربی شعر نیز می گفته و مقّل است. ( ابن الندیم ). وی مردی کریم و متجمّل بود و وزارت معتمد خلیفه عباسی داشت و صاحب سیف و قلم گشت و او را وزیر شکور گفتندی و ابن رومی و بحتری ویرا مدح گفتند و این بیت از قصیده ابن رومی است :
کم من اب قد علابابن له شرفا
کما علا برسول اﷲ عدنان.
و معتضد بروزگار خویش او را محبوس کرد و اموال وی بستد و بکشت.
ابوالصقر. [ اَ بُص ْ ص َ] ( اِخ ) قبیصی. عالمی ریاضی است. شاگرد علی بن احمد العمرانی الموصلی و معاصر ابن الندیم صاحب الفهرست است و مجسطی تدریس میکرده است. رجوع به فهرست ابن الندیم و تاریخ الحکماء قفطی ترجمه اقلیدس ص 64 شود.
ابوالصقر. [ اَ بُص ْ ص َ ] ( اِخ ) الکلابی. یکی از فصحای عرب است. ( ابن الندیم ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید