ابوالسّعود عِمادی، محمد بن مصطفی (۸۹۳ـ۹۸۲ق)
عالم و فقیه عثمانی. در روستایی نزدیک استانبول زاده شد. اصل او از عمادیه کردستان و از قبایل کُرد آن جا بود. نزد پدرش و سپس در مدارس دینی استانبول درس خواند. در بورسه، قسطنطنیه و ولایت روم ایلی منصب قضاوت داشت و در ۹۵۲، سلیمان قانونی امر فتوا و مقام شیخ الاسلامی را به او تفویض کرد که مدت ۳۰ سال در این مقام بود. آوازۀ او در میان مسلمانان و جهان اسلام سبب شد تا معاصرانش بدو لقب ابوحنیفۀ ثانی دهند و عالمان حرمین برای او پس از مرگ نماز غایب به جا آورند. قوانین اداری عثمانی را بر مبنای شریعت اسلامی تنظیم کرد. او زبان های ترکی و فارسی و عربی را نیک می دانست و به این زبان ها فتوا صادر می کرد. مجموعه فتاوای او قانون نامۀ ابوالسعود نام دارد. از دیگر آثارش: ارشاد العقل السلیم الی مزایا الکتاب الکریم (تفسیر ابی السعود)؛ معروضات.
عالم و فقیه عثمانی. در روستایی نزدیک استانبول زاده شد. اصل او از عمادیه کردستان و از قبایل کُرد آن جا بود. نزد پدرش و سپس در مدارس دینی استانبول درس خواند. در بورسه، قسطنطنیه و ولایت روم ایلی منصب قضاوت داشت و در ۹۵۲، سلیمان قانونی امر فتوا و مقام شیخ الاسلامی را به او تفویض کرد که مدت ۳۰ سال در این مقام بود. آوازۀ او در میان مسلمانان و جهان اسلام سبب شد تا معاصرانش بدو لقب ابوحنیفۀ ثانی دهند و عالمان حرمین برای او پس از مرگ نماز غایب به جا آورند. قوانین اداری عثمانی را بر مبنای شریعت اسلامی تنظیم کرد. او زبان های ترکی و فارسی و عربی را نیک می دانست و به این زبان ها فتوا صادر می کرد. مجموعه فتاوای او قانون نامۀ ابوالسعود نام دارد. از دیگر آثارش: ارشاد العقل السلیم الی مزایا الکتاب الکریم (تفسیر ابی السعود)؛ معروضات.