ابوالخیر شیبانی

لغت نامه دهخدا

ابوالخیر شیبانی. [ اَ بُل ْ خ َ رِ ش َ ] ( اِخ ) ( سلطان ابوالخیرخان ) ابن دولت شیخ بن ابراهیم اغلان بن پولادبن منگوتیموربن بداغول بن جوجی بوغا. از خواقین ازبک از الوس جوجی خان بن چنگیز. جد محمدخان شیبانی. مستقر وی سقناق دشت قبچاق بود. مولد او به سال 816 هَ. ق. و در سنه 833 در هفده سالگی رتبه خانی یافت و سلطان ابوسعید بمدد او فتح سمرقند کرد، ابوالخیرخان در 834 بخوارزم شد و آن ناحیت را غارت کرد. او دختر الغبیک رابعه را بزنی گرفته است. وفات وی بسال 874 بود. رجوع به حبیب السیر ج 2 ص 25، 225، 248، 249، 312، 320 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

ابوالخیر شیبانی (۸۱۲ ـ۸۷۳ق)
فرمانروای ازبکان و بنیانگذار (حک: ۸۳۴ ـ ۸۷۳ق) سلسلۀ شیبانیان . پسر دولت شیخ اوغلان از نسل شیبان و از نوادگان چنگیزخان بود. در هفده سالگی به خانی رسید و تا ۸۳۴ ق بیشتر طوایف ازبک را زیر فرمان خود درآورد. در همان سال به خوارزم تاخت و اورگنج ـ تختگاه خوارزم ـ را گشود. در ۸۵۰ ق با تسخیر کرانه های سیردریا، دست تیموریان را از آن نواحی کوتاه کرد و سقناق را به پایتختی خود برگزید. پس از مرگ شاهرخ میرزا و عزیمت الغ بیگ برای تسخیر هرات در ۸۵۱ ق، ابوالخیر به سمرقند تاخت و با وجود بعضی پیروزی ها، از عهدۀ گشودن آن برنیامد. در ۸۵۵ ق ابوسعید تیموری را در تسخیر سمرقند و به قتل آوردن عبدالله بن ابراهیم تیموری یاری رساند و به پاس این همکاری رابعه سلطان بیگم ، دختر الغ بیگ ، به همسری او درآمد. پس از آن ، ازبک ها به دشت قبچاق بازگشتند. ابوالخیرخان از نفاق تفرقۀ شاهزادگان تیموری بهره برد و قلمرو حکومت خود را از توبولسک تا سیر دریا توسعه داد. پادشاهی ابوالخیرخان درپی منازعه با اویرات ها (مغولان شرقی) و قزاق ها و جدایی برخی قبایل از وی رو به سستی نهاد. ابوالخیرخان به روایتی در پیکار با قزاق ها کشته شد. مسعود بن عثمان کوهستانی در دورۀ عبداللطیف شیبانی ، شرح زندگی ابوالخیرخان را در کتابی فارسی به نام تاریخ ابوالخیرخانی نوشت .

پیشنهاد کاربران

بپرس