ابوالحسینِ بصری، محمد بن علی ( ـ بغداد ۴۳۶ق)
متکلم معتزلی و عالم اصولی حنفی. از اهالی بصره و از شاگردان عبدالجبار معتزلی بود. از طاهر بن لُبؤة حدیث شنید. تا پایان زندگی در بغداد بود. بسیاری در حلقۀ درس او حاضر می شدند. برخلاف بیشتر علمای معتزله به کرامات اولیاء باور داشت. ابوعلی بن ولید و ابن ملاحمی از شاگردان وی بودند. حنفی مذهب بود. آثار فقهی اش فزون تر است. از آثارش: المُعتَمَدُ فی اصولِ الفقه (دمشق، ۱۳۸۴ق)؛ تَصَفُّحُ الاَدِلة؛ غُرَرُالادلة؛ شرح الاصول الخَمْسَة؛ نقض ُالشّافی.
متکلم معتزلی و عالم اصولی حنفی. از اهالی بصره و از شاگردان عبدالجبار معتزلی بود. از طاهر بن لُبؤة حدیث شنید. تا پایان زندگی در بغداد بود. بسیاری در حلقۀ درس او حاضر می شدند. برخلاف بیشتر علمای معتزله به کرامات اولیاء باور داشت. ابوعلی بن ولید و ابن ملاحمی از شاگردان وی بودند. حنفی مذهب بود. آثار فقهی اش فزون تر است. از آثارش: المُعتَمَدُ فی اصولِ الفقه (دمشق، ۱۳۸۴ق)؛ تَصَفُّحُ الاَدِلة؛ غُرَرُالادلة؛ شرح الاصول الخَمْسَة؛ نقض ُالشّافی.