[ویکی فقه] اِبْن ِ مَدینی ، ابوالحسن علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح (۱۶۱ یا ۱۶۲- ۲۸ ذیقعده ۲۳۴ق /۷۷۸ یا ۷۷۹-۲۳ ژوئن ۸۴۹م )، از پیشروان علوم حدیث در بغداد بود.
وی با عروة بن عطیه از بنی سعد بن بکر نسبت ولاء داشت و به همین جهت «سعدی » نیز خوانده می شد.اصل خاندان وی از مدینه بود، ولی او خود در بصره تولد یافت پدر و جدش هر دو از محدثان بود و پدر که در نوجوانی درگذشت (۱۷۸ق /۷۹۴م )، از نخستین استادان او بود. ابن مدینی در زادگاه خود به فراگیری حدیث پرداخت .
مشایخ
از مشایخ بصری وی می توان حمّاد بن زید ، یحیی بن سعید قطّان ، عبدالرحمان بن مهدی و ابوداوود طیالسی را یاد کرد.با توجه به روایت ابن مدینی از جمعی از مشایخ کوفه چون سفیان بن عُیَینه ، یحیی بن آدم ، ابونعیم فضل ابن دکین ، ابوبکر ابن عیاش ، و برخی مشایخ مدینه چون محمد بن جعفر غندر و ابوضمره انس بن عیاض ، می توان گفت که او چندی در این دو شهر به کسب علم پرداخته است .افزون بر این از اقامت سه ساله وی در یمن اطلاع داریم که در دوره جوانی او بوده است .استماعش از عبدالرزاق صنعانی می تواند مربوط به همین روزگار باشد.مزّی فهرستی از دیگر مشایخ او را آورده است . ابن مدینی در فراگیری حدیث چنان موفق بود که استادان مهم او چون ابن عُیَینه و قطّان وی را بر دیگر شاگردان برتری می دادند و معترف بودند که خود نیز از ابن مدینی بهره ها گرفته اند. وی در تاریخی که به درستی دانسته نیست ، به بغداد رفت و در آن جا به گفتن حدیث پرداخت .
شاگردان
در مجلس درس او محدثان نامداری چون بخاری ، ابوداوود ، ابویعلی موصلی ، بلاذری و ابوحاتم رازی گرد می آمدند و از او حدیث می شنیدند. مزی فهرستی از دیگر شاگردان او را آورده است . حتی هم طرازان ابن مدینی چون یحیی بن معین و احمد بن حنبل نیز از او حدیث آموخته اند شاهدی در دست نیست که نشان دهد که ابن مدینی در بغداد به طور جدی به فراگیری حدیث پرداخته باشد، و مواردی چند از روایت او از احمد بن حنبل ، با توجه به رابطه این دو کم اهمیت جلوه می کند.
موقعیت علمی
...
وی با عروة بن عطیه از بنی سعد بن بکر نسبت ولاء داشت و به همین جهت «سعدی » نیز خوانده می شد.اصل خاندان وی از مدینه بود، ولی او خود در بصره تولد یافت پدر و جدش هر دو از محدثان بود و پدر که در نوجوانی درگذشت (۱۷۸ق /۷۹۴م )، از نخستین استادان او بود. ابن مدینی در زادگاه خود به فراگیری حدیث پرداخت .
مشایخ
از مشایخ بصری وی می توان حمّاد بن زید ، یحیی بن سعید قطّان ، عبدالرحمان بن مهدی و ابوداوود طیالسی را یاد کرد.با توجه به روایت ابن مدینی از جمعی از مشایخ کوفه چون سفیان بن عُیَینه ، یحیی بن آدم ، ابونعیم فضل ابن دکین ، ابوبکر ابن عیاش ، و برخی مشایخ مدینه چون محمد بن جعفر غندر و ابوضمره انس بن عیاض ، می توان گفت که او چندی در این دو شهر به کسب علم پرداخته است .افزون بر این از اقامت سه ساله وی در یمن اطلاع داریم که در دوره جوانی او بوده است .استماعش از عبدالرزاق صنعانی می تواند مربوط به همین روزگار باشد.مزّی فهرستی از دیگر مشایخ او را آورده است . ابن مدینی در فراگیری حدیث چنان موفق بود که استادان مهم او چون ابن عُیَینه و قطّان وی را بر دیگر شاگردان برتری می دادند و معترف بودند که خود نیز از ابن مدینی بهره ها گرفته اند. وی در تاریخی که به درستی دانسته نیست ، به بغداد رفت و در آن جا به گفتن حدیث پرداخت .
شاگردان
در مجلس درس او محدثان نامداری چون بخاری ، ابوداوود ، ابویعلی موصلی ، بلاذری و ابوحاتم رازی گرد می آمدند و از او حدیث می شنیدند. مزی فهرستی از دیگر شاگردان او را آورده است . حتی هم طرازان ابن مدینی چون یحیی بن معین و احمد بن حنبل نیز از او حدیث آموخته اند شاهدی در دست نیست که نشان دهد که ابن مدینی در بغداد به طور جدی به فراگیری حدیث پرداخته باشد، و مواردی چند از روایت او از احمد بن حنبل ، با توجه به رابطه این دو کم اهمیت جلوه می کند.
موقعیت علمی
...
wikifeqh: علی_مدینی