ابوالحسن سیمجور
لغت نامه دهخدا
دانشنامه آزاد فارسی
ابوالحسن سیمْجُور ( ـ۳۷۸ق)
(یا: امیر ابوالحسن محمد بن ابراهیم بن سیمجور) امیر قهستان، سپهسالار و حاکم خراسان و از امرای مشهور سامانیان. ابوالحسن در ۳۴۷ق، در زمان عبدالملک بن نوح سامانی، به سپهسالاری خراسان رسید، اما در جمادی الاخر ۳۴۹ق، به سبب ستم و سخت گیری بر مردم خراسان عزل شد. چون منصور بن نوح به امارت نشست ، ابوالحسن سیمجور را در ذیحجۀ ۳۵۰ق، بار دیگر به سپهسالاری گمارد. وی در این نوبت به عدالت با مردم رفتار کرد. ابوالحسن سیمجور در اواخر ۳۵۶ق، به دستور امیرمنصور همراه وشمگیر زیاری برای نبرد با آل بویه به ری لشکر کشید، اما با مرگ وشمگیر (محرم ۳۵۷ق) وی نیز به نیشابور بازگشت . در ۳۶۱ق، به کوشش ابوالحسن سیمجور، سامانیان و آل بویه صلح کردند. ابوالحسن در زمان امیر نوح بن منصور نیز در مقام خود باقی ماند و دختر امیر را به زنی گرفت و به «ناصرالدوله» ملقب شد و ولایتی افزون تر یافت. چندی بعد (۳۷۱ق) ابوالحسین عُتْبی وزیر، ابوالحسن سیمجور را به سبب مخالفتش با وزارت خویش، از سپهسالاری برکنار کرد و وی ناگزیر به قهستان از اقطاع خاندان خود، رفت . پاره ای روایات برکناری وی را به سبب سازش با دشمن (آل بویه ) دانسته اند. ابوالحسن سیمجور در همان سال، به دستور نوح به سیستان رفت تا آن ولایت را به طاعت درآورد. وی با امیر سیستان ساخت و تظاهر به فتح دژ ارک کرد. ابوالحسن سیمجور در ۳۷۲ق، با توطئه ای عتبی را از میان برد و در ۳۷۳ق عبدالله بن محمد عُزَیر وزیر، وی را باز سپهسالار کرد و پس از چندی کشمکش با تاش بر خراسان مستولی گشت . ابوالحسن سیمجور پس از حدود ۳۰ سال امارت و سپهسالاری درگذشت . وی را مردی با تجربه و زیرک و سیاستمدار دانسته اند. او کتابی به فارسی در آداب الملوک نوشته است .
(یا: امیر ابوالحسن محمد بن ابراهیم بن سیمجور) امیر قهستان، سپهسالار و حاکم خراسان و از امرای مشهور سامانیان. ابوالحسن در ۳۴۷ق، در زمان عبدالملک بن نوح سامانی، به سپهسالاری خراسان رسید، اما در جمادی الاخر ۳۴۹ق، به سبب ستم و سخت گیری بر مردم خراسان عزل شد. چون منصور بن نوح به امارت نشست ، ابوالحسن سیمجور را در ذیحجۀ ۳۵۰ق، بار دیگر به سپهسالاری گمارد. وی در این نوبت به عدالت با مردم رفتار کرد. ابوالحسن سیمجور در اواخر ۳۵۶ق، به دستور امیرمنصور همراه وشمگیر زیاری برای نبرد با آل بویه به ری لشکر کشید، اما با مرگ وشمگیر (محرم ۳۵۷ق) وی نیز به نیشابور بازگشت . در ۳۶۱ق، به کوشش ابوالحسن سیمجور، سامانیان و آل بویه صلح کردند. ابوالحسن در زمان امیر نوح بن منصور نیز در مقام خود باقی ماند و دختر امیر را به زنی گرفت و به «ناصرالدوله» ملقب شد و ولایتی افزون تر یافت. چندی بعد (۳۷۱ق) ابوالحسین عُتْبی وزیر، ابوالحسن سیمجور را به سبب مخالفتش با وزارت خویش، از سپهسالاری برکنار کرد و وی ناگزیر به قهستان از اقطاع خاندان خود، رفت . پاره ای روایات برکناری وی را به سبب سازش با دشمن (آل بویه ) دانسته اند. ابوالحسن سیمجور در همان سال، به دستور نوح به سیستان رفت تا آن ولایت را به طاعت درآورد. وی با امیر سیستان ساخت و تظاهر به فتح دژ ارک کرد. ابوالحسن سیمجور در ۳۷۲ق، با توطئه ای عتبی را از میان برد و در ۳۷۳ق عبدالله بن محمد عُزَیر وزیر، وی را باز سپهسالار کرد و پس از چندی کشمکش با تاش بر خراسان مستولی گشت . ابوالحسن سیمجور پس از حدود ۳۰ سال امارت و سپهسالاری درگذشت . وی را مردی با تجربه و زیرک و سیاستمدار دانسته اند. او کتابی به فارسی در آداب الملوک نوشته است .
wikijoo: ابوالحسن_سیمجور
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید