استاد ابوالحسن خوشرو ساروکلائی ( زادهٔ ۱۴ دی ۱۳۲۵ – درگذشتهٔ ۱۰ اسفند ۱۳۹۸ ) خواننده و نوازندهٔ موسیقی مازندرانی بود.
ابوالحسن خوشرو ۱۴ دی سال ۱۳۲۵ در روستای سیاهرودکلا ( ساروکلا ) قائم شهر ( شاهی ) زاده شد. پدرش «ابوطالب» نوازندهٔ نی و خواننده بود. وی از کودکی به نواختن ساز للوا روی آورد و به منظور فراگیری و تکمیل دانش موسیقی خود، از هنرستان موسیقی تهران فارغ التحصیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۳۹ یک گروه موسیقی با همکاری برادرانش فرج الله خوشرو ( سنتور ) و عبدالله خوشرو ( کمانچه ) و هم چنین احمد محسن پور ( ویلن ) تشکیل داد و از سال ۱۳۴۵ با رادیو مرکز استان مازندران همکاری خود را آغاز کرد. او با تشکیل گروه موسیقی روجا «ستاره صبح» در سال ۱۳۵۰ فعالیت های هنری خود را گسترش داد. او هم چنین سرپرستی گروه امیر پازواری را نیز برعهده داشت و به عنوان خواننده و نوازنده للوا در مازندران ( ناحیهٔ مرکزی ) شهرت یافت.
اجرای کنسرت های متعدد، شرکت در جشنواره های آیینه و آواز، حماسی و نواحی کرمان، و دیگر جشنواره های بین المللی نظیر جشنوارهٔ موتستر آلمان و اجرا در برنامهٔ ترقه از دیگر فعالیت های هنری او به شمار می روند که در همهٔ آن ها جایزهٔ نوازنده و خوانندهٔ برتر و لوح سپاس دریافت داشته است.
او افرادی مانند «خلیل طهماسبی» نوازندهٔ للوا و خوانندهٔ شهیر مازندران و «آقاجان فیوج زاده»، «حسین علیزاده» و «سلیمان اسدی» را در زندگی هنری خود مؤثر و الهام بخش می دانست. نخستین مجموعهٔ موسیقی ابوالحسن خوشرو «هژبر سلطون» نام داشت. اثر «مشتی» از او در سال ۱۳۵۹ منتشر شد که همین امر باعث شد مردم منطقه تا سال ها او را «مشتی» صدا کنند.
وی در اجرای لیلی جان ها و آوازهای مازندرانی، تلفیقی از شیوه های استادان قدیم و نیز سبک و لحن شخصی خود را ارائه می کرد و این ویژگی، او را از دیگران متمایز می نمود. تأثیر آثار و فعالیت های هنری وی بر موسیقی مازندران بسیار قابل توجه بوده است. از ابوالحسن خوشرو به عنوان «نمادِ موسیقی مازندران» و «شجریانِ مازندران» یاد شده است.
از جمله فعالیت های هنری او می توان به داوری بخش موسیقی نواحی جشنواره موسیقی جوان اشاره نمود. حسین خوشرو ( روزبه ) ، نوازندهٔ تنبک و نقاره، و بابک خوشرو، نوازندهٔ تار، فرزندان ابوالحسن خوشرو هستند.
ابوالحسن خوشرو ۱۴ دی سال ۱۳۲۵ در روستای سیاهرودکلا ( ساروکلا ) قائم شهر ( شاهی ) زاده شد. پدرش «ابوطالب» نوازندهٔ نی و خواننده بود. وی از کودکی به نواختن ساز للوا روی آورد و به منظور فراگیری و تکمیل دانش موسیقی خود، از هنرستان موسیقی تهران فارغ التحصیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۳۹ یک گروه موسیقی با همکاری برادرانش فرج الله خوشرو ( سنتور ) و عبدالله خوشرو ( کمانچه ) و هم چنین احمد محسن پور ( ویلن ) تشکیل داد و از سال ۱۳۴۵ با رادیو مرکز استان مازندران همکاری خود را آغاز کرد. او با تشکیل گروه موسیقی روجا «ستاره صبح» در سال ۱۳۵۰ فعالیت های هنری خود را گسترش داد. او هم چنین سرپرستی گروه امیر پازواری را نیز برعهده داشت و به عنوان خواننده و نوازنده للوا در مازندران ( ناحیهٔ مرکزی ) شهرت یافت.
اجرای کنسرت های متعدد، شرکت در جشنواره های آیینه و آواز، حماسی و نواحی کرمان، و دیگر جشنواره های بین المللی نظیر جشنوارهٔ موتستر آلمان و اجرا در برنامهٔ ترقه از دیگر فعالیت های هنری او به شمار می روند که در همهٔ آن ها جایزهٔ نوازنده و خوانندهٔ برتر و لوح سپاس دریافت داشته است.
او افرادی مانند «خلیل طهماسبی» نوازندهٔ للوا و خوانندهٔ شهیر مازندران و «آقاجان فیوج زاده»، «حسین علیزاده» و «سلیمان اسدی» را در زندگی هنری خود مؤثر و الهام بخش می دانست. نخستین مجموعهٔ موسیقی ابوالحسن خوشرو «هژبر سلطون» نام داشت. اثر «مشتی» از او در سال ۱۳۵۹ منتشر شد که همین امر باعث شد مردم منطقه تا سال ها او را «مشتی» صدا کنند.
وی در اجرای لیلی جان ها و آوازهای مازندرانی، تلفیقی از شیوه های استادان قدیم و نیز سبک و لحن شخصی خود را ارائه می کرد و این ویژگی، او را از دیگران متمایز می نمود. تأثیر آثار و فعالیت های هنری وی بر موسیقی مازندران بسیار قابل توجه بوده است. از ابوالحسن خوشرو به عنوان «نمادِ موسیقی مازندران» و «شجریانِ مازندران» یاد شده است.
از جمله فعالیت های هنری او می توان به داوری بخش موسیقی نواحی جشنواره موسیقی جوان اشاره نمود. حسین خوشرو ( روزبه ) ، نوازندهٔ تنبک و نقاره، و بابک خوشرو، نوازندهٔ تار، فرزندان ابوالحسن خوشرو هستند.
