ابوالجیش مظفر بن محم خراسانی بلخی

[ویکی فقه]
منابع در مورد تاریخ تولد وی سکوت کرده اند.
دانش و شغل
او نزد محمد بن جریر طبری (د۳۱۰ق) و ابوسهل نوبختی (د۳۱۱ق) دانش آموخته و در بغداد افزون بر این دو از کسانی مانند ابن همام اسکافی ، محمد بن احمد بن ابی الثلج و محمد بن جعفر علوی حسینی بهره برده و از آنان حدیث شنیده است. وی ظاهراً به شغل وراقی اشتغال داشته است، زیرا در اسناد پاره ای از روایات به وی نسبت وراق داده شده است.
ابوالجیش از متکلمان
علمای امامیه ابوالجیش را به عنوان متکلم می شناختند. وی چنان که از عناوین آثارش برمی آید، در خصوص مسائل حساسی در این زمینه قلم زده است. ابوالجیش از شاگردان خاص ابوسهل بوده، به طوری که طوسی او را از «غلمان» وی شمرده است. از این رو شخصی همچون ابوالجیش می توانست انتقال دهنده آراء کلامی ابوسهل به آیندگان بوده باشد. ابوحیان توحیدی در اخلاق الوزیرین از مجلسی در رمضان سال ۳۶۰ق در محضر عزّالدوله بویهی یاد می کند که دانشمندانی چون ابوعبدالله بصری، علب بن عیسی رمّانی، ابوحامد مرورودی و ابوالجیش بلخی حضور داشته اند. در آن میان ابوالجیش به طرح سؤالی راجع به قرآن و اختلاف فقها، متکلمان و دیگر علما درباره آن می پردازد که حاضران تا مدتی از پاسخ به آن درمی مانند.
شاگردان
...