ابوالبیان

لغت نامه دهخدا

ابوالبیان. [ اَ بُل ْ ب َ ] ( اِخ ) او را پنجاه ورقه شعر است. ( ابن الندیم ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اَبوالْبَیان، نَبَأ بن محمد بن محفوظ قرشی دمشقی شافعی ، معروف به ابن حورانی (د ۵۵۱ق/۱۱۵۶م)، صوفی، ادیب، شاعر، فقیه و محدث بود.
طریقۀ بیانیه در دمشق منسوب به اوست.از سرگذشت و چگونگی سیر و سلوک و نیز استادان و شاگردان وی آگاهی چندانی در دست نیست.
مشایخ و شاگردان
گفته اند که وی از کسانی چون ابن موازینی و ابن قبیس مالکی حدیث شنیده و برخی چون ابن وفای سُلَمی و قاضی اسعد بن منجا از او حدیث شنیده اند.
جایگاه اجتماعی
وی از میان صوفیه با ارسلان دمشقی مصاحبت داشته و ابن ملقن سلسلۀ خرقۀ خود را به او رسانده است. به ابوالبیان کراماتی نیز نسبت داده اند که حاکی از اعتقاد عامۀ مردم به اوست.
وفات
...

پیشنهاد کاربران

بپرس