ابوالاسوار

لغت نامه دهخدا

ابوالاسوار. [ اَ بُل ْ اَس ْ ] ( اِخ ) ابوالسوار. شاووربن فضلون. یکی از پادشاهان ارّان و ارمنستان در نیمه اول مائه پنجم هجری. مقرّ او شهر گنجه بود و او را جنگهای بسیار با ارامنه و روم بوده است و عاقبت بکمک الب ارسلان سلجوقی در سال 456 هَ. ق. شهر آنی مرکز سلطنت ارامنه را تصرف کرد و در سال 459 درگذشت. صاحب قابوس نامه در کتاب خود نام او را آورده و اقامت خود را نزد وی به قصد غزای روم ذکر کرده است.
ابوالاسوار. [ اَ بُل ْ اَس ْ ]( اِخ ) ابوالسوار. شاووربن منوچهربن شاوورنبه شاووربن فضلون از فرمانروایان ارّان و ارمنستان. او در سال 518 هَ. ق. مغلوب پادشاه گرجستان و دستگیر گشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس