ابواِسحاقِ سامانی، ابراهیم بن احمد (قرن ۴ق)
شاهزاده سامانی. در ۳۱۷ـ۳۱۸ق در بخارا بر برادرش ، امیرنصر شورید و با دو تن دیگر از برادرانش ، یحیی و منصور که به یاری ابوبکر خبّاز (طبّاخ ) اصفهانی و چند تن از لشکریان از زندان گریخته بودند، بر پایتخت (بخارا) چیره گشت و همراه دیگر زندانیان آزاد شده ، که در میان آنان عده ای از علویان و دیلمیان بودند، خزاین و کاخ های نصر را غارت کرد. نصر که آن هنگام در نیشابور بود، درصدد سرکوبی این فتنه برآمد. ابراهیم سامانی از ترس به موصل نزد ناصرالدولۀ حَمدانی گریخت . پس از مرگ نصر (۳۳۱ق)، به دعوت ابوعلی بن محتاج چغانی ، سپهسالار معزول سامانیان که برضد امیرنوح بن نصر سامانی (نوح اول ) عصیان کرده بود، به خراسان بازگشت و در محرم ۳۳۵ق در نیشابور و در جمادی الاول همین سال در بخارا خطبۀ امارت به نام او شد. پس از چندی میان ابراهیم و ابوعلی اختلاف افتاد و ابراهیم خود را از امارت خلع کرد و برای عذرخواهی نزد امیر نوح به سمرقند رفت . نوح او را امان داد و عفو کرد و چون به بخارا بازگشت (رمضان ۳۳۵ق) فرمان داد تا وی را کور کردند.
شاهزاده سامانی. در ۳۱۷ـ۳۱۸ق در بخارا بر برادرش ، امیرنصر شورید و با دو تن دیگر از برادرانش ، یحیی و منصور که به یاری ابوبکر خبّاز (طبّاخ ) اصفهانی و چند تن از لشکریان از زندان گریخته بودند، بر پایتخت (بخارا) چیره گشت و همراه دیگر زندانیان آزاد شده ، که در میان آنان عده ای از علویان و دیلمیان بودند، خزاین و کاخ های نصر را غارت کرد. نصر که آن هنگام در نیشابور بود، درصدد سرکوبی این فتنه برآمد. ابراهیم سامانی از ترس به موصل نزد ناصرالدولۀ حَمدانی گریخت . پس از مرگ نصر (۳۳۱ق)، به دعوت ابوعلی بن محتاج چغانی ، سپهسالار معزول سامانیان که برضد امیرنوح بن نصر سامانی (نوح اول ) عصیان کرده بود، به خراسان بازگشت و در محرم ۳۳۵ق در نیشابور و در جمادی الاول همین سال در بخارا خطبۀ امارت به نام او شد. پس از چندی میان ابراهیم و ابوعلی اختلاف افتاد و ابراهیم خود را از امارت خلع کرد و برای عذرخواهی نزد امیر نوح به سمرقند رفت . نوح او را امان داد و عفو کرد و چون به بخارا بازگشت (رمضان ۳۳۵ق) فرمان داد تا وی را کور کردند.