ابواسحاق حفصی
لغت نامه دهخدا
ابواسحاق حفصی. [ اَ اِ ق ِ ح َ ] ( اِخ ) ابراهیم بن احمدبن ابی بکر. چهاردهمین سلطان از دودمان بنی حفص ملقب به المستنصر. او از 751 تا 770 هَ. ق. امارت راند و وزیر وی ابن تافراگین زمام امور در دست داشت ودولت بنی حفص در این وقت بنهایت ضعف رسید و ابن تافراگین در سال 766 درگذشت و ابواسحاق چهار سال پس از وی به استقلال فرمانروائی کرد و در 770 فجاءةً بمرد.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید