ابوا

اُبوا ( به فرانسوی: hautbois، به معنای چوب بلند یا اعلا ) ساز بادی چوبی دوقمیشی یا ساخته شده از مواد مصنوعی است که معمولاً در موسیقی کلاسیک غربی به کار می رود. ابوا تقریباً دارای ۶۵ سانتی متر طول، کلیدهای فلزی، و سوراخ های مخروطی شکل است که صدا با دمیدن در آن تولید می شود.
• کوک ارکستر قبل از نواختن از این ساز گرفته می شود ( به دلیل دقیق بودن کوک ابوا )
• نُت این ساز را با «کلید سُل» می نویسند.
ابوا را به رنگ سبز تشبیه می نمایند و آنرا یک ساز روستایی می دانند، چون لحن آن خاطره دشتستانهای سرسبز و مراتع را در نظر می آورد و طراوت مخصوصی دارد. [ ۱]
گفته می شود که اُبوا ( از طریق ساز قرون وسطاییِ «شاوْم" ( shawm ) ، که بعد از جنگ های صلیبی به اروپا برده شد ) ریشه در سُرنایِ ایرانی دارد.
اولین ابوای باروک در اواخر سدهٔ ۱۷ در فرانسه ظهور کرد. ابواهای اولیه از سازی به نام شاوْم گرفته شده است؛ شاوْم سازی بود که در دوره های قرون وسطی و رنسانس بسیار مورد استفاده قرار می گرفت.
نواختن ابوا سخت تر از نواختن سازهای بادی دیگر مانند فلوت و کلارینت است و مهارت زیادی لازم دارد.
یوهان سباستیان باخ، ولفگانگ آمادئوس موتسارت، و ریچارد اشتراوس از آهنگ سازانی هستند که برای ابوا کنسرتو نوشته اند.
یوسف لطیف اولین نوازنده ای بود که در موسیقی جاز تک نوازی ابوا اجرا کرد ( سال ۱۹۶۳ ) . بعد از او این ساز گهگاه در گروه های جاز دیده می شود.

ابوآ. اُبوآ (oboe)
ساز موسیقی از خانوادۀ بادی های چوبی. نوعی شاوم تربل (سوپرانو) اصلاح شده با لوله ای که قطر آن در قسمت بالا کم می شود و زبانۀ دوگانه ای بر آن سوار شده است. اُبوآ را خانوادۀ هوتتر۱ که سازندگان آلات موسیقی بودند در حدود ۱۷۰۰ ساختند و در گروه موسیقی دربار لوئی چهاردهم به کار رفت. اُبوآی دو، با محدوده ای معمولاً حدود۲.۵ اکتاو، آوایی غنی و بسیار پالایش یافته و شکوهمند دارد. آهنگ سازانی همچون ویوالدی۲، آلبینونی۳، ریشارد اشتراوس۴، مارتینو۵ و دیگران برای این ساز کنسرتو ساخته اند. هاینتس هولیگر۶ از استادان امروز نوازندگی اُبوآ است. بعد از اُبوآ، کاربردی ترین عضو این خانواده کر آنگله است، که یک فاصلۀ پنجم بم تر صدا می دهد. انواع آلتوی این ساز عبارت اند از اُبوآ د آمور (یک سوم کوچک بم تر) و اُبوآ دا کاچا (یک پنجم بم تر) که در آثار یوهان سباستیان باخ۷ و سایر آهنگ سازان قرن ۱۸ یافت می شوند، و در ارکسترهای امروز جای خود را به کر آنگله داده اند. ساز کمیاب هکلفون۸ نیز نوع باریتون اُبوآ است.