ابو فروه

لغت نامه دهخدا

( ابوفروة ) ابوفروة. [ اَ ف َ وَ ] ( ع اِ مرکب ) شاه بلوط. ( تحفه حکیم مؤمن ). بلوطالملک. قسطل. کستانه. کسدانه.

ابوفروة. [ اَ ف َ وَ ] ( اِخ ) حاتم بن شفیعبن مرثدبن اخت یزیدبن مرثد. از مکحول روایت کند.

ابوفروة. [ اَ ف َ وَ ] ( اِخ ) حدیر اسلمی. صحابی است. و یونس بن میسره از او روایت کند.

ابوفروة. [ اَ ف َ وَ ] ( اِخ ) الصغیر مسلم بن سالم جهنی. محدث است.

ابوفروة. [ اَ ف َ وَ ] ( اِخ ) عدی بن عدی. محدث است.

ابوفروة. [ اَ ف َ وَ ] ( اِخ ) الکبیر عروةبن حارث الهمدانی. محدث است و از ابی عمرو الشیبانی و ابن الاحوص و شعبی روایت کند.

ابوفروة. [ اَ ف َ وَ ] ( اِخ ) کیسان مولی عثمان بن عفان. تابعی است.

ابوفروة. [ اَف َ وَ ] ( اِخ ) مولی عبدالرحمن بن هشام. او بزمان رسول صلوات اﷲ علیه مسلمانی گرفت و صحبت او مشکوک است.

ابوفروة. [ اَ ف َ وَ ] ( اِخ ) یزیدبن سنان الرهاوی الجزری. محدث است و وکیع و عیسی بن یونس و ابوفزعة از او روایت کنند.

فرهنگ فارسی

محدث است

پیشنهاد کاربران

بپرس