ابوعبدالله
/~abu~abdollAh/
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] ابوعبدالله (ابهام زدایی). ابو عبدالله ممکن است اسم یا کنیه برای اشخاص ذیل باشد: • ابوعبدالله ابن خباز، اِبْن ِ خَبّاز، ابوعبدالله نجم الدین محمد بن ابی بکر ( ربیع الاول ۵۵۷ - ذیحجه ۶۳۱/ فوریه ۱۱۶۲- اوت ۱۲۳۴)، ادیب و فقیه شافعی• ابوعبدالله باکویی، باکویی، ابو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه بن عبید اللّه بن باکویه شیرازی، از مشایخ صوفیه در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم• ابوعبدالله ابن خطیب، مشهور به ذوالوزارتین (ریاست شمشیر و قلم یا وزارت و کتابت) و ملقب به لسان الدین، وزیر، طبیب، ادیب، مورخ و فقیه مالکی اندلسی• ابوعبدالله تاج الاسلام ابن خمیس، اِبْن ِ خَمیس ، ابوعبدالله تاج الاسلام مجدالدین حسین بن نصر کعبی جُهَنی موصلی ، فقیه شافعی• ابوعبدالله ابن قاسم، اِبْن ِ قاسِم ، ابوعبدالله عبدالرحمان بن قاسم بن خالد بن جُنادَة عُتَقی ، یکی از شاخص ترین شاگردان مالک بن انس • ابوعبدالله ابن مخلد، اِبْن ِ مَخْلَد، ابوعبدالله محمد بن مخلد بن حفص دوری عطار (۲۳۳-۲۴ جمادی الاخر ۳۳۱ق /۸۴۸ - ۵ مارس ۹۴۳م )، محدث بغدادی• ابوعبدالله ابن مرحل، اِبْن ِ مُرَحَّل ، ابوعبدالله محمد بن عمر بن مکی بن عبدالصمد، ملقب به صدرالدین ، شاعر و فقیه شافعی • ابوعبدالله ابن نجار، اِبْنِ نَجّار، ابوعبدالله محب الدین محمدبن محمودبن حسن بن هبه الله بن محاسن، مورخ، محدث، رجال شناس و ادیب شافعی مذهب بغداد• ابوعبدالله ابن واصل، اِبْنِ واصِل، ابو عبداللـه محمد بن سالم بن نصر اللـه بن سالم بن واصل حموی، مورخ، ادیب و فقیه شافعی• ابو عبدالله بارع، بارِع، ابوعبداللّه حسین بن محمد بن عبدالوهاب بدری بغدادی، ادیب و شاعر عرب قرن پنجم و اوایل ششم• ابوعبدالله حارث محاسبی، حارث مُحاسِبی، ابوعبداللّه بصری، زاهد، واعظ، محدّث، عارف، فقیه و متکلم قرن سوم• ابو عبدالله حسین بن عبیدالله غضائری، ابو الحسین، احمد بن حسین بن عبید الله بن ابراهیم غضائری، رجال شناس و محدث امامی بغداد• ابوعبدالله زنجانی، اَبوعَبْدُ اللهِ زَنْجانی، فرزند میرزا نصرالله شیخ الاسلام، فقیه، مفسر، قرآن شناس و نویسنده برجسته معاصر ایرانی• ابوعبدالله شقاق، ریاضی دان، فقیه و محدث• ابو عبدالله محمد بن احمد بن ادریس حلی عجلی، ابن ادریس حلّی، فقیه مهم و تأثیرگذار امامی در قرن ششم• ابن طقطقی، نقیب برجسته علویان شهر حله، نجف، کربلا و از دانشمندان و مورخان شیعه مذهب در نیمه دوم قرن هفتم هجری• ابوعبدالله ابن ماجه، اِبْن ِ ماجه ، ابوعبدالله محمد بن یزید رَبَعی قزوینی ، محدّث بزرگ و گردآورنده سنن • ابوعبدالله ابن ابار، ابن اَبّار، ابوعبدالله محمّد عبدالله قُضاعی ، کاتب ، مورّخ ، محدّث ، ادیب و سیاستمدار اندلسی • ابوعبدالله ابن بابویه، حسین بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (زنده در ۳۷۸ق/۹۸۸م)، فقیه، محدث و متکلم شیعی• ابوعبدالله ابن جزری، معروف به ابن جزری و ملقب به شمس الدین (۶۵۸ -۷۳۹ق / ۱۲۶۰- ۱۳۳۸م )، مورخ دمشقی • ابوعبدالله ابن طولون، محدث، فقیه ، ادیب و مورخ• ابوعبدالله ابن طیب، اِبْن ِ طَیّب ْ، ابوعبدالله محمد شَرَقی (شرگی ، شراگی ) ملقب به شمس الدین ، محدث ، نحوی ، ادیب و مورخ مغربی • ابوعبدالله ابن عباد، ابن عَبّاد، فقیه ، خطیب و از مشاهیر صوفیه اندلس • ابوعبدالله ابن عسکر، اِبْن ِعَسْکَر، ابوعبدالله محمد بن علی ، راوی، فقیه ، مورخ و ادیب عصر موحدون اندلس • ابوعبدالله ابن سعد، اِبْن ِ سَعْد، ابوعبدالله محمد بن سعد بن منیع ، مشهور به کاتب واقدی ، مورخ و سیره نویس مشهور بغداد• ابوعبدالله اخفش، اَخْفَش ، ابو عبدالله هارون بن موسی بن شریک تغلبی دمشقی ، نحوی ، لغوی ، محدث ، مفسر و مقری بزرگ شام • ابوعبدالله اصفهانی، حمزه اصفهانی، ادیب، لغوی و مورخ ایرانی سده چهارم• ابوعبدالله انطاکی، اَنْطاکی ، ابوعبدالله (یا ابوعلی ) احمد بن عاصم ، عارف بزرگ سده های ۲-۳ق /۸ -۹م • ابوعبدالله بارع، بارِع، ابوعبداللّه حسین بن محمد بن عبدالوهاب بدری بغدادی، ادیب و شاعر عرب قرن پنجم و اوایل ششم• ابوعبدالله بتانی، بَتّانی، ابوعبدالله محمد بن جابربن سِنان رَقّی حَرّانی صابی، منجّم و ریاضی دان برجسته دوره اسلامی• ابوعبدالله بخاری جعفی، بخاری، ابوعبدالله محمد بن اسماعیل، نویسنده اثر مهم حدیثی الجامع الصحیح معروف به صحیح بخاری• ابوعبدالله بدری، بارِع، ابوعبداللّه حسین بن محمد بن عبدالوهاب بدری بغدادی، ادیب و شاعر عرب قرن پنجم و اوایل ششم• ابوعبدالله بردله، بَرْدَلَّه، ابوعبداللّه محمّد العربی بن احمد اندلسی، قاضیِ مغربیِ عصر حکمرانی مولای اسماعیل• ابوعبدالله برمکی، بَرْمَکی، ابوعبدالله (یا ابوجعفر) محمد بن اسماعیل بن احمد بن بشیر برمکی رازی، معروف به صاحب صومعه، محدث امامی قرن سوم• ابوعبدالله بن مسلم بن عقیل، بنابر قولی، از شهدای کربلا• ابوعبدالله بیکندی، بِیْکَندی، ابوعبدالله محمد بن سلام بن فرج بخاری (د صفر ۲۲۵/ د سامبر۸۳۹)، محدث اهل ماوراءالنهر و استاد بخاری• ابوعبدالله جرجانی، جُرْجانی، ابوعبدالله محمد بن یحیی بن مهدی (د ۳۹۸ق/ ۱۰۰۸م)، از فقهای حنفی ایران• ابوعبدالله جزری، جَزَری ، شمس الدین ، از مورخان نام دار شام در سده هفتم و هشتم • ابوعبدالله جعل، ابوعبداللّه حسین بن علی ، معروف به کاغذی ، فقیه حنفی و متکلم صاحب نامِ معتزلی قرن چهارم• ابوعبدالله جندی، جَنَدی ، ابوعبداللّه محمد بن یوسف ، فقیه شافعی و مورخ یمنی قرن هشتم • ابوعبدالله جورقانی، جُورَقانی ، ابوعبداللّه حسین بن ابراهیم همدانی ، عالم و محدّث قرن ششم • ابوعبدالله حاکم نیشابوری، حاکم نیشابوری، ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه ضَبّی طهمانی، محدث، قاضی و تراجم نگار شافعی قرن چهارم• ابوعبدالله حسین بن محمد حلوانی، از محدثان قرن پنجم قمری• ابوعبدالله رودباری، بو عَبْدُ اللهِ رودْباری، احمد بن عطاء بن احمد (د ۳۶۹ق/ ۹۷۹ م)، از عرفا• ابوعبدالله زنجانی، اَبوعَبْدُ اللهِ زَنْجانی، فرزند میرزا نصرالله شیخ الاسلام، فقیه، مفسر، قرآن شناس و نویسنده برجسته معاصر ایرانی• ابوعبدالله شیعی، حسین بن احمد بن محمد زکریا (د ۲۹۵ق/ ۹۱۱ م)، داعی اسماعیلی و بنیان گذار خلافت فاطمیان در شمال افریقا• ابوعبدالله طبری، ابوعبدالله طبری محدث و مفتی ایرانی مکه، ملقب به امام الحرمین• ابوعبدالله کلاعی، خالد بن مَعْدان کَلاعی، ابوعبداللّه، راوی و تابعی اهل شام• ابوعبدالله محمد بن ابرهیم ابن حاج، معروف به ابن حاج و قنیقل ، فقیه ، متکلم و نحوی • ابوعبدالله ابن عسکر، اِبْن ِعَسْکَر، ابوعبدالله محمد بن علی (۵۸۴ -۶۳۶ق /۱۱۸۸- ۱۲۳۹م )، راوی، فقیه ، مورخ و ادیب عصر موحدون اندلس • ابن شهر آشوب مازندرانی، از عالمان بزرگ و معروف شیعه در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری• ابوعبدالله محمدقرشی، اَبو عَبْدُ اللهِ قُرَشی، محمد بن احمد بن ابراهیم قرشی هاشمی (د ۵۹۹ق/ ۱۲۰۳ م)، عارف اندلسی• ابوعبدالله محیی الدین ابن عربی، معروف به شیخ اکبر، اندیشمند، عارف و صوفی بزرگ جهان اسلام • ابوعبدالله مصری، تُجیبی، احمد بن یحیی بن وزیر، معروف به ابوعبداللّه مصری، محدّث، فقیه و نحوی بزرگ قرن دوم و سوم• ابوعبدالله فاضل مقداد، دانشمندی محقق در دانش های کلام، فقه، اصول، معانی بیان، قرآن، حدیث و منطق
...
...
wikifeqh: ابوعبدالله_(ابهام_زدایی)
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید