فضل الله بن اب الخیر میهنی صوفی و شاعر بزرگ مشهور قرن چهارم و پنجم ( و . ۳۵۷ ه . ق . / ۹۶۷ م . ف . میهنه ۴۴٠ ه . ق . / ۱٠۴۸ م . ) وی پس از آنکه از تحصیلات ادبی و دینی در میهنه و مرو و سرخس فراغت یافت چندی در سرخس و نیشابور و آمل بریاضت و سلوک سرگرم بود تا عارفی کامل شد و در خانقاه خود در میهنه و چندی در نیشابور بارشاد سالکان و وعظ هدایت پرداخت و در ۸۳ سالگی در میهنه در گذشت . وی از قدیمترین کسانی است که اصول تصوف را در خراسان اشاعه داد و قول و سماع را در میان خانقاهیان متداول ساخت .
