ابهت

ابهت. [ اُب ْ ب َ هََ ] ( ع اِ ) بزرگی. ( وطواط ) . بزرگواری. ( دستوراللغة ) . شکوه. ( مهذب الاسماء ) ( خلاص نطنزی ) . عظمت : امیر مسعود پس از خلعت علی میکائیل بباغ صدهزار رفت و بصحرا آمد و علی میکائیل بر وی گذشت با ابهتی هر چه تمامتر پیاده شد و خدمت کرد. ( تاریخ بیهقی ) . این لشکر سوی نسا رفت با ابهتی و عدتی و آلتی تمام. ( تاریخ بیهقی ) . فوجی با ابهتی نیکو که قاضی شیراز نبشته بود که آنجای مردم بتمام هست. ( تاریخ بیهقی ) . وزیر برفت با حشمتی و ابهتی سخت تمام سوی هرات و با وی سواری هزار بود. ( تاریخ بیهقی ) . آنچه بیاید از ابهت و عدّت و خزائن و سلاح و لشکرها از حضرت غزنین و اطراف ولایات بخوانند. ( تاریخ بیهقی ) . || راه بزرگ. || بهجت. || تکبر. نخوت. کبر. ( منتهی الارب ) .
... [مشاهده متن کامل]

اُبُهَت= غظمت - بزگی - وقار

دوستان گفتند ابهت از اب بها آمده و در فرتوری هم نشان دادند اب/اف/ فر و . . . . . . از یکدیگرند بلی درست گفتند اما ریشه شناسی درست که چطور از یکدیگرند اینطور است
اپ / up - - - > به آب و گاها آو گردید
... [مشاهده متن کامل]

جاه و مقام را گویند . اگر کسی ابهت نداشته باشد کسی برای عقاید و فرامین و اعتبار او آن چنان ارزش نمیشوند .

{اُبُهَت} برگرفته از {آب بَها} در پارسی است.
این را در نِبیگِ {واژه نامی ریشه شناسیک/اِتیمولوژیکال پارسی، انگلیسی و دیگر زبان های هندو اروپایی} در رویه 2 میبنید.
بِدرود!

اُبُهَت از بُهْت آور. به تعجب واداشتن می آید ، و مترادف عرفی و انروزی آن : شکوه، هیمنه، کاریزما، پرستیژ، جلالت. و. . . . می باشد.

ابهت معرب واژه فارسی �آب بها � می باشد .

ابهت هم خانواده ی کلمه ی بهاء است.
باید دانست که بها به معنای قیمت و ارزش، کلمه ی کاملآ فارسی است که عربی آن قیمت و ثمن می شود.
اما بها ( ی ) عربی ( بهاء ) ، معانیِ متعدد دارد از جمله زیبایی، خرمی، روشنایی، درخشندگی، عظمت، اُبُهَّت، فر و شکوه.
... [مشاهده متن کامل]

هوالعلیم
اُبُهَّت : عظمت ، وقار ، هیمنه ، شکوه. . .