ابنه زده

لغت نامه دهخدا

ابنه زده. [ اُ ن َ /ن ِ زَ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) مَرِک. ( منتهی الارب ).

( اسم صفت ) ۱ - آنکه مبتلا به ابنه باشد مائ بون . ۲ - رسوا بدنام متهم به رسوایی . ۳ - کسی که از وی نفرت دارند .

( ~ زَ دِ ) (اِمف . ص مر. ) ۱ - مأبون . ۲ - رسوا، بدنام . ۳ - کسی که از وی نفرت دارند.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید