آب نبات چوبی. آبنبات چوبی نوعی فراورده قندی است که از یک شیرینیِ آب نبات سخت یا یخ تشکیل شده و بر روی چوبی کوچک یا امثال آن نصب گردید و برای مکیدن یا لیسیدن و در نظر گرفته شده است. [ ۱] آبنبات های چوبی در بسیاری از طعم ها و اشکال مختلف در دسترس هستند.
wiki: آب نبات چوبی
آب نبات چوبی (ترانه فرانس گال). «آب نبات چوبی» ( فرانسوی: Les sucettes ) یک ترانهٔ پاپ است که با آهنگسازی سرژ گنزبور است که فرانس گال آن را در سال ۱۹۶۶ اجرا کرد.
با آنکه موضوع ترانهٔ دربارهٔ دختری به نام «آنی» و علاقهٔ او به آب نبات چوبی های با طعم بادیان رومی است، اما در آن حرف های دوپهلو و کنایه های جنسی متفاوتی وجود دارد، از جمله بخشی که به آمیزش جنسی دهانی اشاره می کند. گال گفته است که هنگام ضبط آن در ۱۸ سالگی، متوجهٔ معنای دوگانه این آهنگ نشده بود. [ ۱] به گفته گال، او متوجه نشد که چرا ویدئو کلیپ این ترانه، بازدیدکنندگان زیادی را به مجموعه جذب کرد. [ ۲]
گفته می شود که گال پس از اینکه در نهایت، حقیقت را در مورد معنای دوگانه این ترانه می فهمد، بسیار ناراحت می شود - «شرمسار، هفته ها خود را پنهان کرده، از رویارویی با دیگران امتناع می کند». [ ۳] گال گفت که ترانه های گنزبور را «با معصومیتی که به آن افتخار می کنم» خوانده است «. . . از این که فهمیدم گنزبور از این موقعیت به نفع خود استفاده کرده و مرا تحقیر کرده است، ناراحت شدم. »[ ۳]
در یک مصاحبه تلویزیونی در سال ۲۰۰۱، گال گفت که احساس می کند «بزرگسالان اطرافم به من خیانت کرده اند. »[ ۲]
سرژ گنزبور در مصاحبه ای با مجله «راک و فولک» گفت این آهنگ را «بی پرواترین آهنگ قرن» می داند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا آنکه موضوع ترانهٔ دربارهٔ دختری به نام «آنی» و علاقهٔ او به آب نبات چوبی های با طعم بادیان رومی است، اما در آن حرف های دوپهلو و کنایه های جنسی متفاوتی وجود دارد، از جمله بخشی که به آمیزش جنسی دهانی اشاره می کند. گال گفته است که هنگام ضبط آن در ۱۸ سالگی، متوجهٔ معنای دوگانه این آهنگ نشده بود. [ ۱] به گفته گال، او متوجه نشد که چرا ویدئو کلیپ این ترانه، بازدیدکنندگان زیادی را به مجموعه جذب کرد. [ ۲]
گفته می شود که گال پس از اینکه در نهایت، حقیقت را در مورد معنای دوگانه این ترانه می فهمد، بسیار ناراحت می شود - «شرمسار، هفته ها خود را پنهان کرده، از رویارویی با دیگران امتناع می کند». [ ۳] گال گفت که ترانه های گنزبور را «با معصومیتی که به آن افتخار می کنم» خوانده است «. . . از این که فهمیدم گنزبور از این موقعیت به نفع خود استفاده کرده و مرا تحقیر کرده است، ناراحت شدم. »[ ۳]
در یک مصاحبه تلویزیونی در سال ۲۰۰۱، گال گفت که احساس می کند «بزرگسالان اطرافم به من خیانت کرده اند. »[ ۲]
سرژ گنزبور در مصاحبه ای با مجله «راک و فولک» گفت این آهنگ را «بی پرواترین آهنگ قرن» می داند. [ ۳]
