ابناء زمان. [ اَ ءِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مردم روزگار. اهل روزگار. خلق : این گُرْسنه گرگ بی ترحم خود سیر نمیشود ز مردم وین دور فلک چو آسیابست ابناء زمان مثال گندم.
سعدی.
پیشنهاد کاربران
اهل زمانه: مردم روزگار. ( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷. ص ۴۳۷ ) .
به معنای فرزندان زمان است و کنایه است از کسانی که منفعت طلب هستند و نان به نرخ روز میخورند. مثال: حافظ ابناء زمان را غم مسکینان نیست زین میان گر بتوان به که کناری گیرند