اِبن وَزّان ، ابوالقاسم ابراهیم بن عثمان ( ـ۳۴۶ق)
نحوی و لغت شناس عرب. ابن وزّان احتمالاً در قیروان متولد شد و در جوانی علم نحو و لغت را از استادانی چون ابومحمد عبدالله بن محمد و ابوعلی قالی فراگرفت و در این علوم چنان مهارت یافت که او را «شیخ مغرب در نحو و لغت » گفتند. وی حافظه ای بسیار قوی داشت چنان که کتاب هایی مانند کتاب سیبوَیه، مُصَّنِفُ الغَریب ابوعُبید قاسم بن سلام، اصلاحُ المَنْطِق ابن سِکّیت، کتاب العَین خلیل را به حافظه سپرد، ولی با همۀ تبحرش در شعر و لغت، هرگز به سرودن شعر نپرداخت . جز یاقوت حَمَوی، که او را صاحب تألیفاتی دانسته، کسی در باب آثار او سخنی نگفته و کتابی نیز به او نسبت نداده است .
نحوی و لغت شناس عرب. ابن وزّان احتمالاً در قیروان متولد شد و در جوانی علم نحو و لغت را از استادانی چون ابومحمد عبدالله بن محمد و ابوعلی قالی فراگرفت و در این علوم چنان مهارت یافت که او را «شیخ مغرب در نحو و لغت » گفتند. وی حافظه ای بسیار قوی داشت چنان که کتاب هایی مانند کتاب سیبوَیه، مُصَّنِفُ الغَریب ابوعُبید قاسم بن سلام، اصلاحُ المَنْطِق ابن سِکّیت، کتاب العَین خلیل را به حافظه سپرد، ولی با همۀ تبحرش در شعر و لغت، هرگز به سرودن شعر نپرداخت . جز یاقوت حَمَوی، که او را صاحب تألیفاتی دانسته، کسی در باب آثار او سخنی نگفته و کتابی نیز به او نسبت نداده است .