ابن ورقا

لغت نامه دهخدا

ابن ورقا. [ اِ ن ُ وَ ] ( اِخ ) ابوبکر محمدبن عبداﷲبن ورقاء اودنی بخاری. فقیه شافعی. او به نیشابور میزیست و پس از آن به بخارا بازگشت و در آنجا به سال 385 هَ. ق. درگذشت.

ابن ورقا. [ اِن ُ وَ ] ( اِخ ) جعفربن محمد شیبانی. ادیب و شاعر. مولد او بسامره در 292 هَ. ق. بوده است ، و از دست مقتدر خلیفه مناصب چندی داشته و او را با سیف الدوله حمدانی مراسلات و مشاعراتیست. وفات او در 352 بوده است.

فرهنگ فارسی

فقیه و ادیب لغوی

پیشنهاد کاربران

بپرس