ابن وَحْشیّه، ابوبکر (قُسّین ح ۲۴۶ـ بغداد ح ۳۲۴ق)
کیمیاگر، گیاه شناس و سم شناس عراقی، و عالم احکام نجوم. نسبش به نبطیان قدیم عراق می رسید. در بغداد به احکام نجوم اشتغال داشت و برای فال بینی و پیشگویی آینده و معالجۀ بیماران از طلسم و تعویذ و افسون استفاده می کرد. تألیفات بسیاری در سحر و کیمیا به او منسوب است که سرشار از جادو و کنایات و اشارات مرموز و طلسمات است. معروف ترین کتاب ابن وحشیّه الفلاحةالنبطیة دربارۀ کشاورزی و دیگری السموم و التِریاقات در باب زهرها و پادزهرهاست. او فلاحة را در ۲۹۲ق به پایان رساند، اما تا ۳۱۸ق که شاگردش احمد بن حسین زیّات ( ـ ح ۳۶۸ق) آن را استنساخ کرد، مهجور ماند. ابن وحشیه مدعی بود که هر دو اثر را از متون قدیم آرامی ترجمه کرده است. این دو کتاب دربردارندۀ آرای مهمی دربارۀ کشاورزی و زهرشناسی است و در قرون وسطای اسلامی بر دیگر آثار در این زمینه تأثیرگذار بوده است. اشارۀ توماس آکویناس به آثار ابن وحشیه بیانگر آن است که برخی از آثار وی در اواخر قرن ۱۲ و اوایل قرن ۱۳م به لاتینی ترجمه شده و دارای اهمیت بوده است.
کیمیاگر، گیاه شناس و سم شناس عراقی، و عالم احکام نجوم. نسبش به نبطیان قدیم عراق می رسید. در بغداد به احکام نجوم اشتغال داشت و برای فال بینی و پیشگویی آینده و معالجۀ بیماران از طلسم و تعویذ و افسون استفاده می کرد. تألیفات بسیاری در سحر و کیمیا به او منسوب است که سرشار از جادو و کنایات و اشارات مرموز و طلسمات است. معروف ترین کتاب ابن وحشیّه الفلاحةالنبطیة دربارۀ کشاورزی و دیگری السموم و التِریاقات در باب زهرها و پادزهرهاست. او فلاحة را در ۲۹۲ق به پایان رساند، اما تا ۳۱۸ق که شاگردش احمد بن حسین زیّات ( ـ ح ۳۶۸ق) آن را استنساخ کرد، مهجور ماند. ابن وحشیه مدعی بود که هر دو اثر را از متون قدیم آرامی ترجمه کرده است. این دو کتاب دربردارندۀ آرای مهمی دربارۀ کشاورزی و زهرشناسی است و در قرون وسطای اسلامی بر دیگر آثار در این زمینه تأثیرگذار بوده است. اشارۀ توماس آکویناس به آثار ابن وحشیه بیانگر آن است که برخی از آثار وی در اواخر قرن ۱۲ و اوایل قرن ۱۳م به لاتینی ترجمه شده و دارای اهمیت بوده است.