اِبن وافِد، ابوالمُطَرَّف عبدالرحمن (۳۸۹ـ۴۶۷ق)
پزشک و داروشناس اندلسی. در کشاورزی و گیاه شناسی نیز دست داشت. از خانواده ای اشرافی برخاست و در طُلَیطُله و قرطبه با مطالعۀ آثار جالینوس و ارسطو و دیگر حکمای یونانی در حلب و داروشناسی چیره دست شد. از استادان او در حلب می توان به ابوالقاسم خلف بن عباس زهراوی اشاره کرد. از نزدیکان مأمون بن ذی النون (۴۲۹ـ۴۶۷ق) بود. باغ مشهور سلطان در طُلَیطُله زیر نظر او احداث شد. وی از جمله پزشکانی بود که کمتر به تجویز دارو اعتقاد داشت و غذادرمانی را به استفاده از دارو و داروهای مفرده را بر داروهای مرکّبه ترجیح می داد. الادویة المفرده مشهورترین اثر طبی اوست برخی از دیگر آثارش عبارت اند از التذکره، مجموع فی الفلاحه، الوساد فی الطب.
پزشک و داروشناس اندلسی. در کشاورزی و گیاه شناسی نیز دست داشت. از خانواده ای اشرافی برخاست و در طُلَیطُله و قرطبه با مطالعۀ آثار جالینوس و ارسطو و دیگر حکمای یونانی در حلب و داروشناسی چیره دست شد. از استادان او در حلب می توان به ابوالقاسم خلف بن عباس زهراوی اشاره کرد. از نزدیکان مأمون بن ذی النون (۴۲۹ـ۴۶۷ق) بود. باغ مشهور سلطان در طُلَیطُله زیر نظر او احداث شد. وی از جمله پزشکانی بود که کمتر به تجویز دارو اعتقاد داشت و غذادرمانی را به استفاده از دارو و داروهای مفرده را بر داروهای مرکّبه ترجیح می داد. الادویة المفرده مشهورترین اثر طبی اوست برخی از دیگر آثارش عبارت اند از التذکره، مجموع فی الفلاحه، الوساد فی الطب.