ابن هانی، محمد (اشبیلیه ۳۲۶ـ بِنْغازی ح ۳۶۲ق)
شاعر عرب اندلسی. شاعر دربار بنی حمدون، حاکمان مسیله در اِفریقیه، و مدیحه سرای معز، خلیفۀ فاطمی، بود. ابن هانی از تبار قبیلۀ اَزْدِ یمن و پدرش از داعیان اسماعیلی بود. حمایت آشکارش از فاطمیان او را مجبور به ترک اندلس کرد. نخست به مراکش رفت و به سپاه جوهر، سردار فاطمی، پیوست. سپس، به الجزایر سفر کرد و علی بن حمدون حاکم آن دیار را مدح گفت، آنگاه رهسپار منصوریه (در اِفریقیه) و مدیحه گوی دربار معز شد. سرانجام به بَرقه (بنغازی) رفت و به طرزی مشکوک جان سپرد. شعر ابن هانی لبریز از اندیشه ها و عقاید اسماعیلی و منبعی ارزشمند برای شناخت تبلیغات فاطمیان است. وی هجویه هایی علیه مخالفان فاطمیان گفته و اشارات و نمادهای اسماعیلی و فاطمی شعرش را مبهم کرده است.
شاعر عرب اندلسی. شاعر دربار بنی حمدون، حاکمان مسیله در اِفریقیه، و مدیحه سرای معز، خلیفۀ فاطمی، بود. ابن هانی از تبار قبیلۀ اَزْدِ یمن و پدرش از داعیان اسماعیلی بود. حمایت آشکارش از فاطمیان او را مجبور به ترک اندلس کرد. نخست به مراکش رفت و به سپاه جوهر، سردار فاطمی، پیوست. سپس، به الجزایر سفر کرد و علی بن حمدون حاکم آن دیار را مدح گفت، آنگاه رهسپار منصوریه (در اِفریقیه) و مدیحه گوی دربار معز شد. سرانجام به بَرقه (بنغازی) رفت و به طرزی مشکوک جان سپرد. شعر ابن هانی لبریز از اندیشه ها و عقاید اسماعیلی و منبعی ارزشمند برای شناخت تبلیغات فاطمیان است. وی هجویه هایی علیه مخالفان فاطمیان گفته و اشارات و نمادهای اسماعیلی و فاطمی شعرش را مبهم کرده است.