ابن نجیم

[ویکی فقه] اِبْنِ نُجَیم، زین الدین (یا زین العابدین یا زین) بن ابراهیم (۹۲۶-۹۷۰ق/۱۵۲۰-۱۵۶۳م)، فقیه حنفی مصری است.
نجیم نام یکی از اجداد وی بوده است. ابن نجیم نزد مشایخ مشهور آن زمان در قاهره که موطن او بود ، به فراگیری علوم، به ویژه فقه پرداخت.
← مشایخ
(۱) عبدالحی ابن عماد، شذرات الذهب، قاهره، ۱۳۵۱ق. (۲) ابن نجیم ، الاشباه و النظائر الفقهیه علی مذهب الحنفیه ، به کوشش محمد مطیع حافظ، دمشق، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م . (۳) ابن نجیم، رسائل، به کوشش خلیل المیس، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م. (۴) سالم عبدالرزاق احمد، فهرس مخطوطات مکتبه الاوقاف العامه فی الموصل، عراق، ۱۳۹۷ق/۱۹۷۷م. (۵) ازهریه، فهرست. (۶) تقی الدین ابن عبدالقادر تمیمی، الطبقات السنیه، به کوشش عبدالفتاح حلو، ریاض، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م. (۷) محمد حافظ، مطیع، مقدمه بر الاشیاء. (۸) احمدبن محمد حموی، غمز عیون البصائر، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م. (۹) یوسف الیان سرکیس، معجم المطبوعات العربیه والمعربه، قاهره، ۱۳۴۶ق/۱۹۲۸م. (۱۰) ظاهریه، خطی (فقه حنفی). (۱۱) نجم الدین غزی، الکواکب السائره، به کوشش جبرائیل سلیمان جیور، بیروت، ۱۹۵۹م. (۱۲) کوپریلی، خطی. (۱۳) محمدامین محبی، خلاصه الاثر، قاهره، ۱۲۸۴ق. (۱۴) خلیل المیس، مقدمه بر رسائل.