ابن میمون
لغت نامه دهخدا
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] ابن میمون، موسی بن میمون اسرائیل قرطبی (۵۳۰- ۶۰۱ ق)، عالم و فیلسوف و طبیب یهودی که در فقه و شرایع یهود چنان مقام والایی داشت که یهودیان دربار او گفته اند: از موسی علیه السّلام تا موسی (ابن میمون) کسی مانند موسی برنخاسته است.
ابن میمون گرچه از علما و احبار یهود است، ولی چون در محیط فرهنگی و علمی اسلامی پرورش یافته و در طب و فلسفه آثار خود را به عربی نوشته است، متعلق به حوز فرهنگ اسلامی نیز هست. مورخان عرب کنیه او را ابوعمران نوشته اند که شاید به جهت نام موسی به او داده شده است وگرنه او فرزندی به نام عمران نداشته است تا با این کنیه خوانده شود. بعضی از نویسندگان مسلمان او را موسی بن عبیدالله خوانده اند، در صورتی که نام پدر او مسلما میمون بوده است. احتمال می رود که نام عبیدالله عربی شده عوبادیه باشد که دو تن از اجداد موسی به این نام بوده اند. تاریخ تولد او را روز شنبه عید فصح یهود (چهاردهم نیسان) یک ساعت و ۲۰ دقیقه بعدازظهر در سال ۴۸۹۵ پس از خلقت (به قول یهود)، یعنی سال ۱۱۳۵ م ثبت کرده اند. موسی در شهر قرطبه از بلاد اندلس متولد شد. این شهر از مراکز بزرگ فرهنگ اسلامی در اندلس و همچنین از مراکز بزرگ فرهنگ یهود بود. پدر موسی، میون نیز از علمای بنام یهود و از شاگردان یوسف بن میکاش و اسحاق فاسی بود و در محکم شرعی هود در قرطبه منصب قضا داشت. در آن زمان یکی از احبار بنام یهود به نام یهودا کوهن در فاس می زیست و ابن میمون که در آن زمان بیست و پنج ساله بود، پیش او درس خواند. مرگ ابن میمون به گفت مورخان یهود در روز دوشنبه ۱۳ دسامبر ۱۲۰۴ اتفاق افتاده است که مطابق با ربیع الآخر ۶۰۱ می شود.
ابن میمون گرچه از علما و احبار یهود است، ولی چون در محیط فرهنگی و علمی اسلامی پرورش یافته و در طب و فلسفه آثار خود را به عربی نوشته است، متعلق به حوز فرهنگ اسلامی نیز هست. مورخان عرب کنیه او را ابوعمران نوشته اند که شاید به جهت نام موسی به او داده شده است وگرنه او فرزندی به نام عمران نداشته است تا با این کنیه خوانده شود. بعضی از نویسندگان مسلمان او را موسی بن عبیدالله خوانده اند، در صورتی که نام پدر او مسلما میمون بوده است. احتمال می رود که نام عبیدالله عربی شده عوبادیه باشد که دو تن از اجداد موسی به این نام بوده اند. تاریخ تولد او را روز شنبه عید فصح یهود (چهاردهم نیسان) یک ساعت و ۲۰ دقیقه بعدازظهر در سال ۴۸۹۵ پس از خلقت (به قول یهود)، یعنی سال ۱۱۳۵ م ثبت کرده اند. موسی در شهر قرطبه از بلاد اندلس متولد شد. این شهر از مراکز بزرگ فرهنگ اسلامی در اندلس و همچنین از مراکز بزرگ فرهنگ یهود بود. پدر موسی، میون نیز از علمای بنام یهود و از شاگردان یوسف بن میکاش و اسحاق فاسی بود و در محکم شرعی هود در قرطبه منصب قضا داشت. در آن زمان یکی از احبار بنام یهود به نام یهودا کوهن در فاس می زیست و ابن میمون که در آن زمان بیست و پنج ساله بود، پیش او درس خواند. مرگ ابن میمون به گفت مورخان یهود در روز دوشنبه ۱۳ دسامبر ۱۲۰۴ اتفاق افتاده است که مطابق با ربیع الآخر ۶۰۱ می شود.
دانشنامه آزاد فارسی
ابن میمون (قرطبه ۵۳۰ ـ قاهره ۶۰۱ق)
(نام اصلی: موسی بن میمون اسرائیلی اندلسی) حکیم، متکلّم و پزشک قُرطُبی یهودی. پدرش قاضی قرطبه بود. پس از تصرف قرطبه به دست موحدون در ۵۴۳ق، امیران موحدوننصارا و یهود را دعوت به اسلام یا خروج از آن شهر کردند. خانوادۀ ابن میمون ظاهراً اسلام آوردند و در فرصت مناسب از قرطبه خارج شدند و در المریۀ اندلس، مراکش و فلسطین سکونت گزیدند. پدرش در فلسطین درگذشت و موسی و برادرش نخست به اسکندریه و سپس به مصر رفتند. ابن میمون در این سال ها دست به تألیفاتی زد. او در فسطاط، نزدیک قاهره به ریاست عامۀ یهود رسید. در دربار صلاح الدین ایوبی و قاضی فاضل طبیب به طبابت مشغول بود و طبیب مخصوص الملک الافضل، پسر بزرگ صلاح الدین، شد. فرزندش به نام ابراهیم از اطبای بزرگ زمان خود بود. ابن میمون، در شریعت و کلام یهود، فلسفه، طب و ریاضیات آثار مهمی از خود به جا گذارده است. مهم ترین آن ها عبارت اند از آثار فلسفی شامل مقالة فی صناعة المنطق، دلالة الحائرین (مهم ترین کتاب فلسفی او)، آثار دینی و فقهی شامل کتاب السّراج یا شرح مشنا (در زمینۀ قوانین و احکام یهود)،مشنه توراة (مهم ترین کتاب فقهی یهود و تنها کتابی که ابن میمون به زبان عبری نگاشته است)، کتب و رسائل طبی شامل مختصرات از کتاب جالینوس، شرح فصول بقراط، فصول موسی (بزرگ ترین و مهم ترین کتاب طبی ابن میمون)، رسالة فی البواسیر، و کتاب بسیار معروف او در زمینۀ داروشناسی به نام شرح اسماء العقار (شرح داروهایی که بیش از یک نام دارند) و همچنین آثاری در زمینۀ نجوم و ریاضیات.
(نام اصلی: موسی بن میمون اسرائیلی اندلسی) حکیم، متکلّم و پزشک قُرطُبی یهودی. پدرش قاضی قرطبه بود. پس از تصرف قرطبه به دست موحدون در ۵۴۳ق، امیران موحدوننصارا و یهود را دعوت به اسلام یا خروج از آن شهر کردند. خانوادۀ ابن میمون ظاهراً اسلام آوردند و در فرصت مناسب از قرطبه خارج شدند و در المریۀ اندلس، مراکش و فلسطین سکونت گزیدند. پدرش در فلسطین درگذشت و موسی و برادرش نخست به اسکندریه و سپس به مصر رفتند. ابن میمون در این سال ها دست به تألیفاتی زد. او در فسطاط، نزدیک قاهره به ریاست عامۀ یهود رسید. در دربار صلاح الدین ایوبی و قاضی فاضل طبیب به طبابت مشغول بود و طبیب مخصوص الملک الافضل، پسر بزرگ صلاح الدین، شد. فرزندش به نام ابراهیم از اطبای بزرگ زمان خود بود. ابن میمون، در شریعت و کلام یهود، فلسفه، طب و ریاضیات آثار مهمی از خود به جا گذارده است. مهم ترین آن ها عبارت اند از آثار فلسفی شامل مقالة فی صناعة المنطق، دلالة الحائرین (مهم ترین کتاب فلسفی او)، آثار دینی و فقهی شامل کتاب السّراج یا شرح مشنا (در زمینۀ قوانین و احکام یهود)،مشنه توراة (مهم ترین کتاب فقهی یهود و تنها کتابی که ابن میمون به زبان عبری نگاشته است)، کتب و رسائل طبی شامل مختصرات از کتاب جالینوس، شرح فصول بقراط، فصول موسی (بزرگ ترین و مهم ترین کتاب طبی ابن میمون)، رسالة فی البواسیر، و کتاب بسیار معروف او در زمینۀ داروشناسی به نام شرح اسماء العقار (شرح داروهایی که بیش از یک نام دارند) و همچنین آثاری در زمینۀ نجوم و ریاضیات.
wikijoo: ابن_میمون
پیشنهاد کاربران
موسی بن میمون ( عبری: משה בן מימון و عربی: أبو عمران موسى بن میمون بن عبید الله القرطبی ) در سال ۱۱۳۵ میلادی، در کوردوبا در اندلس ( اسپانیای کنونی ) زاده شد. وی ربی، پزشک، ستاره شناس، فیلسوف و دانشمند اسپانیایی یهودی بود. وی در سده های میانه، در مراکش، اندلس و مصر زیسته و افکار و آرای او در جهان غیریهودی نیز پراکنده شده است. او از علمای بزرگ یهود است که در مورد او گفته اند: «از موسی ( ابن عمران ) تا موسی ( ابن میمون ) کسی مانند موسی برنخاسته است»
... [مشاهده متن کامل]
نام کامل ابن میمون به عبری موشِه بِن مَیْمون ( عبری: משה בן מימון ) و نام عربی او ابوعمران موسی بن میمون بن عبدالله القرطبی الإسرائیلی است. در مغرب زمین، او معمولاً با نام یونانی موسی میمونیدِس ( Μωυσής Μαϊμονίδης ) شناخته می شود. البته تمام این نام ها به معنی موسی پسر میمون است. بسیاری از آثار یهودی، نام او را میمونی ( מימוני ) ضبط کرده اند. در بعضی کتاب های یهودی، ابن میمون رمبام ( רמב"ם ) خوانده می شود که مخفف ربی موشه بن میمون است.
ابن میمون در سال: 513 هجری قمری در کوردوبا در اسپانیا زاده شد. سال تولد او مورد اختلاف است. شلومو پاینس، تاریخ تولد او را در سال 516 هجری قمری دانسته است. ابن میمون در زمانی زاده شد که بسیاری آن را پایان عصر طلایی فرهنگ یهودی در اسپانیا پس از چندین سال سلطه مسلمانان دانسته اند. در کودکی، ابن میمون به مطالعه علوم و فلسفه پرداخت. مطالعات وی منحصر به آثار یهودی نبود، بلکه بسیاری از آثار فیلسوفان یونانی و نیز آثار فیلسوفان مسلمان را مطالعه نمود. ابن میمون پشتیبان عرفان دانسته نمی شود؛ او با شعر مخالفت کرد. پدرش میمون، به وی تورات و تنخ یهودی را آموزش داد که خود او را ربی یوسف بن میگاش آموزش داده بود.
پس از فتح کوردوبا در سال ۱۱۴۸ به دست مسلمانان از آفریقا، یهودیان اسپانیا سه گزینه در اختیار داشتند؛ روی آوردن به اسلام، مرگ و تبعید. خانواده ابن میمون به همراه اکثریت یهودیان دیگر، تبعید را اختیار کردند. در ده سال آینده، آن ها در جنوب اسپانیا، از شهری به شهر دیگر آواره شدند؛ اما سرانجام در شهر فاس واقع در مراکش شمال آفریقا سکنی گزیدند. در طی سال های 554 تا 556 هجری قمری، ابن میمون شروع به نوشتن تفسیری بر میشنا کرد، رساله های کوتاهی در منطق و نیز در باب گاه شماری یهودی، و یادداشت های چندجانبه ای بر چند مبحث تلمود و هاگادا و نیز یک مجموعه احکام شرعی تألیف کرد.
... [مشاهده متن کامل]
نام کامل ابن میمون به عبری موشِه بِن مَیْمون ( عبری: משה בן מימון ) و نام عربی او ابوعمران موسی بن میمون بن عبدالله القرطبی الإسرائیلی است. در مغرب زمین، او معمولاً با نام یونانی موسی میمونیدِس ( Μωυσής Μαϊμονίδης ) شناخته می شود. البته تمام این نام ها به معنی موسی پسر میمون است. بسیاری از آثار یهودی، نام او را میمونی ( מימוני ) ضبط کرده اند. در بعضی کتاب های یهودی، ابن میمون رمبام ( רמב"ם ) خوانده می شود که مخفف ربی موشه بن میمون است.
ابن میمون در سال: 513 هجری قمری در کوردوبا در اسپانیا زاده شد. سال تولد او مورد اختلاف است. شلومو پاینس، تاریخ تولد او را در سال 516 هجری قمری دانسته است. ابن میمون در زمانی زاده شد که بسیاری آن را پایان عصر طلایی فرهنگ یهودی در اسپانیا پس از چندین سال سلطه مسلمانان دانسته اند. در کودکی، ابن میمون به مطالعه علوم و فلسفه پرداخت. مطالعات وی منحصر به آثار یهودی نبود، بلکه بسیاری از آثار فیلسوفان یونانی و نیز آثار فیلسوفان مسلمان را مطالعه نمود. ابن میمون پشتیبان عرفان دانسته نمی شود؛ او با شعر مخالفت کرد. پدرش میمون، به وی تورات و تنخ یهودی را آموزش داد که خود او را ربی یوسف بن میگاش آموزش داده بود.
پس از فتح کوردوبا در سال ۱۱۴۸ به دست مسلمانان از آفریقا، یهودیان اسپانیا سه گزینه در اختیار داشتند؛ روی آوردن به اسلام، مرگ و تبعید. خانواده ابن میمون به همراه اکثریت یهودیان دیگر، تبعید را اختیار کردند. در ده سال آینده، آن ها در جنوب اسپانیا، از شهری به شهر دیگر آواره شدند؛ اما سرانجام در شهر فاس واقع در مراکش شمال آفریقا سکنی گزیدند. در طی سال های 554 تا 556 هجری قمری، ابن میمون شروع به نوشتن تفسیری بر میشنا کرد، رساله های کوتاهی در منطق و نیز در باب گاه شماری یهودی، و یادداشت های چندجانبه ای بر چند مبحث تلمود و هاگادا و نیز یک مجموعه احکام شرعی تألیف کرد.
