ابن منیر
لغت نامه دهخدا
ابن منیر. [ اِ ن ُ م ُ ] ( اِخ ) قاضی ناصرالدین احمدبن محمد اسکندرانی.از علما و ادبای مشهور مصر در اسکندریه. دو بار منصب قضا و خطابت داشت. او را اشعار و خطبی است و نیز تفسیری. مولد او به سال 620 هَ. ق. و وفات در 683.
ابن منیر. [ اِ ن ُ م ُ ] ( اِخ ) ابوالحسین احمدبن منیربن احمدبن مفلح الطرابلسی الملقب به مهذب الملک عین الزمان. او شاعری مشهور و صاحب دیوان شعری است. پدر او نیز شعر میسرود و در بازارهای طرابلس تغنی میکرد. ابوالحسین قرآن کریم و لغت و ادب آموخت و قریحه شعری داشت و به دمشق شد و اقامت گزید. او شیعی مذهب و بسیار هجا و بدزبان بود و چون در این امر راه افراط پیمود بوری بن اتابک طغتکین زمانی وی را به بندکرد و زبان او را بریدن خواست و بخواهشگری بعض دوستان احمد او را از دمشق نفی کرد.احمد را با ابی عبداﷲنصربن صغیر معروف به ابن القیسرانی مکاتبات و اجوبه و مهاجاتی است. ( باختصار از ابن خلکان ). صاحب مجالس المؤمنین گوید شهرت او میان شیعه قصیده اوست که به سید ابوالرضا فضل اﷲ راوندی فرستاد. و مؤلف امل الاَّمل گوید این قصیده را به سید رضی ارسال کرد لکن این سخن درست نمی آید چه او با سید هم عصر نبود. مولد ابن منیر به 473 هَ. ق. و وفات او در سال 548 بوده است.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] اِبن مُنَیّر، فقیه مالکی ، مفسر ، خطیب و قاضی اسکندریه بودند.
ابن مُنَیّر، ابوالعباس ناصرالدین احمد بن محمد بن منصور بن قاسم بن مختار جُذامی جَروی (۳ ذیقعده ۶۲۰ - اول ربیع الاول ۶۸۳ق /۲۸ نوامبر ۱۲۲۳- ۱۸ مه ۱۲۸۴م )، فقیه مالکی ، مفسر، خطیب و قاضی اسکندریه بودند.
محل تولد
وی در اسکندریه زاده شد
اساتید حدیث
و همان جا نزد پدر خود و ابوبحر عبدالوهاب ابن رواج و یوسف ابن مخیلی حدیث فراگرفت . او به فراگیری علوم دیگر نیز علاقه داشت ،
اجازه افتا
...
ابن مُنَیّر، ابوالعباس ناصرالدین احمد بن محمد بن منصور بن قاسم بن مختار جُذامی جَروی (۳ ذیقعده ۶۲۰ - اول ربیع الاول ۶۸۳ق /۲۸ نوامبر ۱۲۲۳- ۱۸ مه ۱۲۸۴م )، فقیه مالکی ، مفسر، خطیب و قاضی اسکندریه بودند.
محل تولد
وی در اسکندریه زاده شد
اساتید حدیث
و همان جا نزد پدر خود و ابوبحر عبدالوهاب ابن رواج و یوسف ابن مخیلی حدیث فراگرفت . او به فراگیری علوم دیگر نیز علاقه داشت ،
اجازه افتا
...
wikifeqh: ابن_منیر_طرابلسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید