ابن منقذ

لغت نامه دهخدا

ابن منقذ. [ اِ ن ُ م ُ ق ِ ] ( اِخ ) مؤیدالدوله ابوالمظفر مجدالدین اسامةبن مرشدبن علی حمیری شیزری. مولد او به سال 498 هَ. ق. و وفات به دمشق در 584. او سفرهای بسیار کرد و امور عظیمه از جمله وقایع صلیبیین دید و در سفرنامه مشهودات خویش بنوشت. او راست : کتاب البدیع. کتاب الاعتبار و جز آن.

پیشنهاد کاربران

بپرس