ابن مَنازل، ابومحمّد عبدالله بن محمّد ( ـ۳۲۹ق)
صوفی ایرانی و از کبار مشایخ. اهل نیشابور بود و طریقت را از حمدون قصّار آموخت. ابن منازل، نه تنها در علومِ رسمی دستی توانا داشت، بلکه به کتابت و روایت حدیث نیز اهتمام می ورزید. از این رو، در تصوّف صاحب طریقتی ویژه اش دانسته اند. در این طریقت، شرک و ریا از عوامل اصلیِ رکود سلوک به حساب می آمد. گفته اند که او در همۀ عمر، هیچ از مردمان یاد نکرد. یکی از مشایخِ آن روزگار، او را تنها مرد (عارف حقیقی) روزگار می دانست و ابوعلی ثقفی در تکریمش سخت می کوشید.
صوفی ایرانی و از کبار مشایخ. اهل نیشابور بود و طریقت را از حمدون قصّار آموخت. ابن منازل، نه تنها در علومِ رسمی دستی توانا داشت، بلکه به کتابت و روایت حدیث نیز اهتمام می ورزید. از این رو، در تصوّف صاحب طریقتی ویژه اش دانسته اند. در این طریقت، شرک و ریا از عوامل اصلیِ رکود سلوک به حساب می آمد. گفته اند که او در همۀ عمر، هیچ از مردمان یاد نکرد. یکی از مشایخِ آن روزگار، او را تنها مرد (عارف حقیقی) روزگار می دانست و ابوعلی ثقفی در تکریمش سخت می کوشید.