اِبن مَسَرَّه، محمد (۲۶۹ـ۳۱۹ق)
عارف و متکلم مسلمان اهل اندلس. علاوه بر پدرش، ابن وضّاح و خُشَنی از استادانش بودند. با همراهی شاگردانش، ابن صیقل و محمد بن مدینی، از قرطبه به شمال افریقا رفت و در قیروان از درس فقهی احمد بن ناصر بهره برد و پس از چند سفر کوتاه دیگر به قرطبه بازگشت و زندگی زاهدانه ای را برگزید. به گفتۀ قفطی و قاضی صاعد اندلسی وی تحت تأثیر آرای انباذقلس یا همان امپدکلس بود و بر همین پایه تمام اسماءالله را به یک شیء واحد ارجاع می داده و تمایز اسماء را به گونه ای منکر بوده است. از ابن مسرّه دو اثر شناخته شده است؛ یکی کتاب الحروف که ابن عربی در فتوحات مکیه در بحث تنزیه توحید و منازل آن بدان استشهاد کرده و دیگری التبصرة.
عارف و متکلم مسلمان اهل اندلس. علاوه بر پدرش، ابن وضّاح و خُشَنی از استادانش بودند. با همراهی شاگردانش، ابن صیقل و محمد بن مدینی، از قرطبه به شمال افریقا رفت و در قیروان از درس فقهی احمد بن ناصر بهره برد و پس از چند سفر کوتاه دیگر به قرطبه بازگشت و زندگی زاهدانه ای را برگزید. به گفتۀ قفطی و قاضی صاعد اندلسی وی تحت تأثیر آرای انباذقلس یا همان امپدکلس بود و بر همین پایه تمام اسماءالله را به یک شیء واحد ارجاع می داده و تمایز اسماء را به گونه ای منکر بوده است. از ابن مسرّه دو اثر شناخته شده است؛ یکی کتاب الحروف که ابن عربی در فتوحات مکیه در بحث تنزیه توحید و منازل آن بدان استشهاد کرده و دیگری التبصرة.
wikijoo: ابن_مسره،_محمد_(۲۶۹ـ۳۱۹ق)