ابن مِسْجَح، ابوعثمان ( ـ مکه ح ۸۵ق)
از موالی قوم بنی جمّح، یکی از چهار خوانندۀ بزرگ عرب و نوازنده و موسیقی دان مشهور عهد بنی امیه. تا زمان عبدالملک ولید نیز در قید حیات بود. او آهنگ های عربی را به تقلید از آهنگ های ایرانیان ولی با شعر عربی اجرا می کرد. ابن مِسجَح در جریان تعمیر خانۀ خدا با ایرانیانی که در آن جا کار می کردند و گاهی نغماتی را زمزمه می کردند، آشنا شد و به این ترتیب، به موسیقی ایرانی علاقه پیدا کرد. با سفری به ایران و شام موسیقی آن کشورها را فراگرفت و با ترکیب این دو موسیقی، موسیقی تازه ای تصنیف کرد که با شعر عرب همراه بود. شاگردانش عبارت بودند از ابن سریج، ابن محرز، یونس کاتب، و عبدالملک که شیوۀ او را دنبال کردند. دستگاه موسیقی ابن مسجح دارای هشت «مقام انگشتی» برای بربط (عود) بوده است.
از موالی قوم بنی جمّح، یکی از چهار خوانندۀ بزرگ عرب و نوازنده و موسیقی دان مشهور عهد بنی امیه. تا زمان عبدالملک ولید نیز در قید حیات بود. او آهنگ های عربی را به تقلید از آهنگ های ایرانیان ولی با شعر عربی اجرا می کرد. ابن مِسجَح در جریان تعمیر خانۀ خدا با ایرانیانی که در آن جا کار می کردند و گاهی نغماتی را زمزمه می کردند، آشنا شد و به این ترتیب، به موسیقی ایرانی علاقه پیدا کرد. با سفری به ایران و شام موسیقی آن کشورها را فراگرفت و با ترکیب این دو موسیقی، موسیقی تازه ای تصنیف کرد که با شعر عرب همراه بود. شاگردانش عبارت بودند از ابن سریج، ابن محرز، یونس کاتب، و عبدالملک که شیوۀ او را دنبال کردند. دستگاه موسیقی ابن مسجح دارای هشت «مقام انگشتی» برای بربط (عود) بوده است.
wikijoo: ابن_مسجح،_ابوعثمان_(_ـ_مکه_ح_۸۵ق)