ابن مردینش

لغت نامه دهخدا

ابن مردینش. [ اِ ن ُ م َ ن ِ ] ( اِخ ) محمدبن احمد. از سلاطین اندلس ، و قلمرو او در طرف شرقی شبه جزیره اسپانیا یعنی جهات مرسیه و بلنسیه بوده است. او را با اتفاق ملوک نصرانی با عبدالمؤمن موحدی و پسر او یوسف محارباتی روی داد، موحدین غالب آمدند و بعض ممالک او را ضبط کردند و او به 567 هَ.ق. بمرد. پسران او بنا بوصیت پدر به یوسف بن عبدالمؤمن که در این وقت از افریقا به اندلس تجاوز کرده بودند تسلیم شدند و یوسف خواهر ایشان را بزنی کرد و آنان را نیکو می داشت و احسان و اکرام میکرد. و کلمه مردینش برخلاف ضبط بعض مصنفین از کلمه اسپانیائی مارتی نِز آمده است به معنی پسر مارتین.

پیشنهاد کاربران

بپرس