[ویکی فقه] اِبْن ِ مَدینی ، ابوالحسن علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح (۱۶۱ یا ۱۶۲- ۲۸ ذیقعده ۲۳۴ق /۷۷۸ یا ۷۷۹-۲۳ ژوئن ۸۴۹م )، از پیشروان علوم حدیث در بغداد بود.
وی با عروة بن عطیه از بنی سعد بن بکر نسبت ولاء داشت و به همین جهت «سعدی » نیز خوانده می شد.اصل خاندان وی از مدینه بود، ولی او خود در بصره تولد یافت پدر و جدش هر دو از محدثان بود و پدر که در نوجوانی درگذشت (۱۷۸ق /۷۹۴م )، از نخستین استادان او بود. ابن مدینی در زادگاه خود به فراگیری حدیث پرداخت .
وی با عروة بن عطیه از بنی سعد بن بکر نسبت ولاء داشت و به همین جهت «سعدی » نیز خوانده می شد.اصل خاندان وی از مدینه بود، ولی او خود در بصره تولد یافت پدر و جدش هر دو از محدثان بود و پدر که در نوجوانی درگذشت (۱۷۸ق /۷۹۴م )، از نخستین استادان او بود. ابن مدینی در زادگاه خود به فراگیری حدیث پرداخت .