ابن قاسم غزی

لغت نامه دهخدا

ابن قاسم غزی. [ اِ ن ُ س ِ م ِ غ َزْ زی ] ( اِخ ) شمس الدین ابوعبداﷲ محمدبن قاسم غزی. یکی از علمای شافعی ، و او چنانکه حاجی خلیفه گوید به ابن الغرابیلی نیز مشهور است. او راست حواشی بر کتاب عقاید نسفی و شرحی بر رساله ابوشجاع اصفهانی و این کتاب میان شافعیان معروف ومتداول است. وفات او به سال 918 هَ.ق. بوده است.

فرهنگ فارسی

یکی از علمای شافعی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ قاسِم ِ غَزّی ، ابوعبدالله شمس الدین محمد بن قاسم بن محمد ابن محمد (۸۵۹ - ۹۱۸ق /۱۴۵۵-۱۵۱۲م )، فقیه شافعی و ادیب می باشد . سخاوی او را ابن غرابیلی خوانده است .
ابن قاسم در غزّه تولد و نشأت یافت و در همان جا به فراگیری علوم مختلف از قبیل حدیث ، فقه و ادبیات روی آورد و قرآن را حفظ کرد.
بهره علمی
وی در ۸۸۱ق /۱۴۷۶م به مصر رفت و تحصیلات خویش را نزد مشایخ مشهور آنجا، از جمله بدرالدین ماردانی که حساب و جبر را به وی آموخت و جوجری ، حصنی ، جمال الدین کورانی و دیگران ادامه داد.سپس در جامع ازهر به تدریس پرداخت و همراه با آن به افتاء و خطابت در جامع القلعه نیز مشغول بود. او با مشاهیر مصر در آن روزگار مانند شهاب الدین ابشیهی و سخاوی ارتباط داشته و به ویژه با سخاوی اطلاعات علمی و کتاب مبادله می کرده است .
ابن قاسم از دیدگاه سخاوی
سخاوی تنها کسی است که از زندگی ابن قاسم با تفصیلی بیشتر سخن گفته است ، ولی در منابع دیگر فقط نام نوشته های او آمده است . چون سخاوی پیش از ابن قاسم غزی درگذشته است به وفات وی اشاره ای ندارد، اما حاجی خلیفه تاریخ درگذشت وی را ثبت کرده است .
آثار
...

پیشنهاد کاربران

بپرس